DE DODE DICHTERS VAN 2003
Nijmegen - In 2003 verruilden de onderstaande dichters de planeet aarde voor
de grote blauwe weide daarboven:
Lode
Bisschop
Jean-Paul
Franssens
C.O.
Jellema
Jan
Lemmens
Nel
Noordzij
Fred
Portegies Zwart
Willem
Wilmink
Hetgeen een sterfte van zo'n 1% van de gehele dichterspopulatie
betekent. Vorig jaar was dat nog 2,5%. (Rottend Staal Online, 30-12-2003)
NIEUWSSTOP
Epibreren - Wegens het jaarlijkse bedrijfsuitje dat ons ditmaal naar Helsinki
voert staakt Rottend Staal tot ergens op 1 januari 2004 de berichtgeving. We
wensen u een fijn einde. (Rottend Staal Online, 30-12-2003)
WINTERTUIN - DE DINSDAG
Nijmegen - En vanavond de grote finale van Wintertuin
2003, de 'Nijmeegse Klap op de uurpijl & The Herb Spectacles, van 21.00
tot 03.00 uur in Lux. Met onder anderen onze medewerkers André
Degen, Hanz Mirck, hardrockpoëet Rense
Sinkgraven, Harry Zevenbergen en Freek Lomme,
en muziek door The Herb Spectacles en ON Turntable Jazz.
Voorafgaand aan het programma in Lux zijn in Cinemariënburg nog het Herman
Brusselmans-filmportret 'Ademen om niet te stikken' en 'Slammers' te zien. In
'Slammers' figureren naast hoofdrolspelers Erik Jan Harmens, Sieger M. Geertsma,
Eus Kuipers en Sven Ariaans een groot aantal Rottend Staalmedewerkers. Aanvang
19.30 uur.
(Liesbeth van Dalsum, Rottend Staal Online, 30-12-2003)
WINTERTUIN - DE MAANDAG
Nijmegen - Ditmaal krijg ik met een
grote ethische vraag te maken, die ik hier en nu en ter plekke hoop te beantwoorden.
De vraag is: mag een sterverslaggeefster een avond bespreken waarin ze zelf
de hoofdrol speelde?
Het antwoord is natuurlijk: ja. Omdat verslaggevers van andere media verstek
lieten gaan en ik de enige aanwezige kundige op verslaggevingsgebied én
zeker in dit Umfeld was, bij deze.
Relatief weinig mensen waren afgekomen op het diepteinterview dat moi
live met 'punkdichter' Bart FM Droog hield. Een stuk of zes, bij het begin,
en een twintigtal toen het eindigde. Op mijn hoogst diepgravende en goed onderbouwde
vragen vertelde Droog breeduit over zijn jeugd als punkje te Hengelo, Emmen
en Nijmegen. Het was erg informatief. Jammer was wel dat ik maar de kans kreeg
twee vragen te stellen. Hoe dan ook, ik verliet met Droog Merleyn, waar na dit
eerste onderdeel popjournalisten herinneringen ophaalden aan die goede oude
tijd en aan Lou Reed in het bijzonder, om me in Extrapool te vervoegen bij de
Poëet en Date-show.
Tien mensen telde het publiek hier, die elkaar allemaal al een beetje kenden
en gelukkig ook allemaal relatieloos waren. Droog en Jan Klug wisten met veel
succes allen te koppelen, terwijl Droog zelf vanuit het publiek gekoppeld werd
aan de bevallige Dieuwer
van Bemmelen. Als 'koppel van de avond' werden Anton en Angela uitverkoren.
En natuurlijk werd er behalve gedate ook veel poëzie ten gehore
gebracht, ondermeer door gastdichter Tsead Bruinja.
Tegelijkertijd vond in Lux de talkshow '100% (on)pure kunst' plaats. Publicist
H.M. van den Brink, videokunstenaar Martijn Veldhoen, directeur van het Fonds
voor Beeldende Kunst Lex ter Braak, kunstenaar Peter Fengler en Artez-directeur
Tonny Holtrust spraken voor circa 160 man onder leiding van Freek van Duijn
over de vraag 'waar moet het naar toe met de kunst van vandaag.' Het was een
geanimeerd gesprek, waarbij het wel opviel dat de gespreksleider erg slecht
door Lux was geïnstrueerd en geïnformeerd over zijn gasten.
Terug in Merleyn kon ik nog het laatste deel van het optreden van de Amerikaanse
dichter John Sinclair,
begeleid door de Nederlandse gitarist Mark
Ritsema, meepikken. En merkwaardig genoeg vond ik het gitaarspel boeiender
dan de gedichten. Sinclair deed weliswaar alles uit het hoofd, maar het was
zo'n enorme woordenstroom dat ik daardoor door de bomen het bos niet meer zag.
En ik was niet de enige die daar zo over dacht, gezien het vele geroezemoes
aan de tafeltjes om me heen.
(Liesbeth van Dalsum,
Rottend Staal Online, 30-12-2003)
WINTERTUIN - DE ZONDAGNACHT
Nijmegen - Vrijwel elke nacht vindt in Café Merleyn de afterparty van
het Wintertuinfestival plaats. Normaliter laat ik wat daar gebeurt op romantisch,
relationeel en emotioneel vlak liever onbesproken. Echter, wat daar in de nacht
van zon- op maandag geschiedde was zo opmerkelijk dat ik er toch melding van
maak. Na het programma in Lux togen toen de festivalmedewerkers en de dichters
Bruinja, Hofman en Pfeijffer,
alsmede muzikant Jan Klug naar het café, op de
voet gevolgd door een mokkende Droog.
Wat was namelijk het geval? In Lux stond ik erbij toen Droog, in een zeldzame
aanval van goedertierendheid (vermoedelijk veroorzaakt doordat hij plots in
de gaten had dat het juist kerstmis was geweest en dat er vrede moest zijn)
middels Hofman Pfeijffer een deal aanbod. Als Pfeijffer zou rectificeren
wat hij ooit over Droog geschreven had, namelijk dat de laatste op het Crossing
Border-festival zou hebben opgetreden, wilde Droog wel zijn grondhouding jegens
de Leidse dichter van negatief naar neutraal transformeren. Dit mede gezien
het festivalthema 'Transformer'
In Merleyn verhaalde Hofman Droog dat Pfeijffer in principe wel wilde rectificeren,
maar dat hij het vreemd vond dat hij dan zonder schijnbare aanleiding ergens
zou moeten publiceren dat Droog nooit op het Crossing Borderfestival had of
heeft opgetreden. Hofman kon dat standpunt billijken en maakte Droog uit voor
'lafaard', omdat de laatste, dit horende, niet genegen was tot bijleggen.
Welnu, lieve lezers, vlammen sloegen uit Droogs oren en hij beende in grote
drift naar Pfeijffers tafel en brulde uit: 'Gepfeijfferte! Om mij onbekende
redenen heb je beweerd dat ik ooit op het Crossing Border-festival opgetreden
zou hebben. Daarmee mengde je je in een zakelijk conflict waar je niks van afwist
en waar je niets mee te maken had. Die leugen heb je zelfs enkele malen laten
herdrukken, wetende van mijn bezwaren. Wat je verder van me vindt interesseert
me geen biet, maar dit moet uit de wereld.'
Waarop Pfeijffer minzaam knikte en beloofde te rectificeren. 'Eerst zien, dan
geloven is een spreekwoord te Epibreren', gromde Droog nog toen hij wegliep
om iedereen aan die tafel van wijn te voorzien. Ik was hoogst verbaasd hem zelfs
nog een beker bier aan Pfeijffer te zien geven. Als dat maar goed gaat...
(Liesbeth van Dalsum,
Rottend Staal Online, 30-12-2003)
JOHN NEWLOVE OVERLEDEN
Regina (Canada) - In Saskwatchan heerst grote verslagenheid vanwege het overlijden
van de geliefde volksdichter John
Newlove. Hij stierf op 23 december op 65-jarige leeftijd. Meer hierover
in het CBC
Arts News. (Rottend Staal Online, 30-12-2003)
ONTBREKENDE V-EN
Nijmegen - Het zal onze lezers niet ontgaan zijn dat in de berichten die gisteren
online werden geplaatst heel veel v-en ontbraken. Dit werd veroorzaakt door
een haperende v-toets op de laptop van Wintertuincoördinator Bob
Geurts van Kessel en een keiharde deadline, waardoor zorgvuldige controle
op het geschrevene onmogelijk was. Intussen zijn de ontbrekende v-en ingevoerd
en een aantal nieuwe links in de artikelen van 29-12-2003 toegevoegd. Onze excuses
voor de overlast. (Rottend Staal Online, 30-12-2003)
WINTERTUIN - DE ZONDAGAVOND
Nijmegen - Wintertuin
had een aantal dichters gevraagd klassieke werken uit de Nederlandse poëzie
te herschrijven. De resultaten zijn te lezen in de festivalkrant en waren gisteravond
ook live te horen in de grote zaal van Lux. Niet al de dichters: Hagar Peeters
was zonder opgave van redenen afwezig en Martinus Nijhoff bleek onlangs gestorven.
Desalniettemin: in een volgepakte zaal luisterde het leeftijdsmatig verrassend
gemêleerde publiek naar voordrachten van Tsead Bruinja, Albertina Soepboer,
Piet Gerbrandy, Astrid Lampe, F. van Dixhoorn, H.H. ter Balkt en Ilja Pfeijffer.
Ook bij deze avond bleek de festivalsfeer direct aanwezig, wat grotendeels op
het conto van dj Lance geschreven kan worden, die voor een perfecte muzikale
invulling zorgde, voor en na de afzonderlijke dichters. Ruben van Gogh opende
de avond met deze column over poëzie
en enige vertalingen.
Hierna kondigde festivalmedewerker Monique Warnier Albertina
Soepboer aan, die een gedicht van Albert Verwey haar 'eigen oevre had ingeschreven.
Dat gedicht en nog enkele gedichten die ze zonder Verwey's geestelijke inbreng
geschreven had bracht ze op haar karakteristieke, rustige wijze. Heerlijk, en
helemaal omdat de lichtbeelden van het Wad die achter haar geprojecteerd werden
me terug aan Epibreren deden denken.
Hierna was het woord aan Ilja
Pfeijffer, die op de projectie van zijn naam riposteerde: 'Mijn naam is
Ilja Leonard Pfeijffer.' Hij had geen tijd gehad om zich in het werk van de
aan hem toegewezen Pierre
Kemp te verdiepen, dus bracht hij vier versjes uit zijn eigen oeuvre.Wwaarbij
gezegd dat de keuze daaruit erg gemakzuchtig was. Zeg een paar maal 'tieten'
en mensen gaan lachen. Gelukkig duurde het optreden van dit 'harig monster',
zoals hij zichzelf omschreef, niet al te lang en was het woord weer aan een
dichter die de opzet van de avond wel serieus had genomen: Piet
Gerbrandy.
Hij had tot zijn vreugde het bekende gedicht 'Geachte Muizenpoot' van Fritzi
ten Harmsen van der Beek voorgeschoteld gekregen. Hij droeg het origineel en
zijn versie voor, waarna hij nog enkele andere poëmen ten gehore bracht,
steevast met een humoristische inleiding. een van die gedichten was 'Ratstaart,'
dat ontstond toen hij laatst bij de tandarts lag. Ik weet het nog goed.
Na hem was het de beurt aan Astrid
Lampe, die een retestrakke voordracht weggaf. Ze had het gedicht 'Het huwelijk'
van Willem Elsschot op een verrassende wijze onder handen genomen en er een
bizarre twist aan gegeven: 'Phone home, E.T.', klonk het luid door de zaal.
P.C. Hooftprijswinnaar H.H.
ter Balkt opende zijn voordracht met een gedicht over twee jongens uit Guinnee,
die in de landingsgestelruimte van een vliegtuig naar Europa waren gekropen.
Een fragment uit dat gedicht: 'onze korte zang / kort als een kruisweg.' Daarna
bracht hij een uiterst hilarisch gedicht over een kwakzalver die met ginseng
en koeienvlads in de weer was, en hij besloot met zijn 'vertaling of wat ervoor
doorgaat' van een sonnet van P.C. Hooft. Het was weer ouderwets genieten van
de sonore basstem van Ter Balkt.
Wat hierna volgde was geheel andere koek: de liederencyclus 'Droom en distantie'
van componiste Ingrid
Meuris op gedichten van Kees
Ouwens, uitgevoerd door de sopraan Dominique van Sande en pianist Koen Vanderreydt.
Ouwens zelf vertelde dat hij een relatie met Ingrid Meuris had, die zij, na
een telefoongesprek in de nacht van 30 november op 1 december, op onherstelbare
wijze verbroken had. Weinigen in de zaal wisten wat Ouwens hier precies mee
bedoelde, namelijk dat Meuris die nacht een eind aan haar leven had gemaakt.
Ze werd 39 jaar.
Over de uitvoering kan ik weinig zeggen: het duurde naar mijn smaak te lang,
maar dat had een reden. De ouders van Meuris zaten in de zaal, en dit programmaonderdeel
was een hommage aan haar. Laat ik volstaan met wat meningen uit het publiek.
Jan Klug: 'Het had een te hoog conservatoriumgehalte, maar zal daar ongetwijfeld
een 8,6 hebben gekregen.' Piet Gerbrandy: 'Je begint te snakken naar een keiharde
basgitaar.' Tessa
Valentien: 'Het doet mij helemaal niets'
Gelukkig volgden hierna weer de dichters. F.
van Dixhoorn liet zien dat ook hermetische gedichten goed voor te dragen
zijn. Hij herschreef Hans Warrens gedicht 'Thuiskeer in Zeeland' en oogstte
veel applaus. Ik wist niet dat F. an Dixhoorn zo goed kon optreden en beschouw
hem als aanrader voor veel festivals. Tot slot bracht Tsead
Bruinja op oorstrelend rustige wijze een bewerking van een gedicht van Karel
de Jonckheere, naast enkele eigen gedichten.
Het was een heerlijke avond, die zich daarna nog voorzette in Merleyn - maar
daarover later meer.
(Liesbeth van Dalsum, Rottend Staal Online, 29-12-2003)
WINTERTUIN - DE ZONDAGMIDDAG
Nijmegen - Terwijl in Cinemariënburg de Kleine
uitgeversbeurs plaats vond, en onze medewerker Ruben
van Gogh handelde als de
'poëziesuppoost' van Museum het Valkhof, was er op een plein tussen
Lux en de Mariënburgkapel een aangrijpende bad & poëzie-performance.
In de winterkou nam William
Willems van kunstgroep Blossum geheel ontbloot plaats in een met heet water
gevulde badkuip, terwijl Tsead Bruinja, Ruben
van Gogh, Wicher
Ponne, Tjitse Hofman en Bart
FM Droog hem gedichten voordroegen. Uit het blote hoofd, natuurlijk.
De reacties van omstanders waren hilarisch: een ouder echtpaar wandelde langsheen
het schouwspel, terwijl de vrouw haar ogen strak op Willems'geslacht bleef houden
en mopperde over dat van haar man. En een moeder sprak tot haar driejarig dochtertje
dat wilde gaan kijken: 'Dat mag, als je maar niet naar zijn piemel kijkt.' (Liesbeth
van Dalsum, Rottend Staal Online, 29-12-2003)
WINTERTUIN - DE ZATERDAGAVOND
Nijmegen - Na een heerlijk maal van bruine bonen en hete paprika
deed ik uitgelaten Lux aan, waar een zinderende poëzienacht op het programma
stond. In zaal 6 en 7 vonden tegelijkertijd programma-onderdelen plaats, waartussen
ik het moeilijk kiezen vond, want alles leek me de moeite van het bijwonen waard.
Ik nam eerst een kijkje in de grote zaal, waar Heleen van Royen de avond opende.
Ze opende met een fragment uit haar eerste boek, de Hongerige huisvrouw
of zoiets, droeg vervolgens een fragment uit haar tweede boek voor, maar toen
ze trots vertelde dat ze ook columns voor het Parool schreef en - daar die inmiddels
gebundeld waren - ook daarvan een aantal wilde voorlezen liep ik verveeld weg.
Het viel me daarbij op dat een groot deel van het publiek niet echt in Van Royens
voordracht geïnteresseerd was, gezien het vele geroezemoes. wel begreep
ik waarom ze zo populair is onder vrouwelijke vijftigplussers: in haar verhalen
is zij net een tikje stouter en ondeugender dan haar lezeressen ooit geweest
zijn, wat die verhalen tot gewild leesvoer maakt.
Ik begaf me naar de kleine zaal, waar het D.O.M. cityproject van o.a. onze medewerkers
Diann van Faassen en Harry
Zevenbergen plaats vond. Bij bewegende stadsbeelden brachten zij een soortement
road- movie in woorden, op muziek die me af en toe aan de kift deed denken.
Verrassend was de inbreng van Tjitse Hofman, die zijn oude klassieker 'Per ochtend'
op de muziek declameerde. De muziek was hierbij echter iets te groovy
voor de sfeer van het gedicht - ik heb hem mooiere varianten horen doen.
Hierna bekeek ik het optreden van Jannah
Loontjens. Waarvan ik eerlijk moet zeggen dat haar poëzie me helemaal
niets deed: cliché op cliché, weinig opwindend en dan ook nog
heel statisch gebracht. Gelukkig begon direct na haar de Poetry dark Room: drie
dichters droegen op intieme wijze gedichten voor aan het publiek, dat geblinddoekt
en in kleine getale een zuiruimte van zaal 6 werd binnengeleid. De dichters
lieten het niet bij het oordragen van poëzie alleen: ook betastten ze op
onzedige wijze het publiek. genitalieën werden beknepen, ruggen bestreken
en aan oorlelletjes gevoeld. Uit privacy-overwegingen laat ik de namen van die
drie dichters liever ongenoemd. Dat zult u wel begrijpen.
En dan wooonde ik ook nog de Hofmanshow bij. Tjitse Hofman en Jan Klug wisten
binnen enkele seconden een heerlijk vrijblijvende festivalsfeer neer te zetten,
waarin het ook voor de niet-literaire diehards aangenaam vertoeven was. Erik
Jan Harmens, Tjitske Jansen, Adriaan
Jaeggi, Rick de Leeuw en Bart FM Droog werden aan
korte diepteinterviews blootgesteld en gaven korte optredens weg. Een dronken
oude bekende van Hofman, dame Abigail, mocht nog een kinderliedje zingen en
het werd nog heel laat en gezellig. (Liesbeth van Dalsum, Rottend Staal Online, 29-12-2003)
WINTERTUIN - DE ZATERDAGMIDDAG
Nijmegen - In de Mariënburgkapel, naast Lux, bekeek ik een aantal kunstwerken
die beeldend kunstenaars gemaakt hadden op werk van onze medewerkers Mowaffk
Al-Sawad en Tsead Bruinja, alsmede Duo
Duo en Leo
Vroman.
Kunstenaar Judit Hettema had bij het oeuvre van Al-Sawad een schimmige video
van deuren gemaakt, die me niet echt kon bekoren. Simon Heijdens had op twee
gedichten van Bruinja een vierkant gevuld met blauwe verpakkingskorrels, die
in de loop van de expositie door vochtwerking roze kleuren. Maar ondanks een
heel betoog zijnerzijds ontging me de diepere betekenis. Die ik wel waarnam
bij het polyester beeld an een mensfiguur dat Douwe Halbertsma bij het dito
apocalyptische vers 'Voor het verdampen' van Leo Vroman.
Bizar was de installatie van Peter Fengler te noemen: voor een levensgroot namaakpaard
zat de illegaal Mourad uit Oezbekistan in lotushanding gebak te eten, terwijl
hij in zijn linkerhand een vlaggenstok met de nationale driekleur vasthield.
En dat al bij het werk van Duo Duo.
Ook hingen er prachttekeningen van ondermeer de Franse kunstenaars van 'Histoire
Nuette', waarvan ik zondag, bij de kleine uitgeversbeurs, tal van tekenfilmpjes
zag die me lachbuien van hier tot tokio bezorgden. Enfin, te midden van al deze
kunst opende Tsead Bruinja middels voordracht de tentoonstelling, waarna een
performance van de Australiër Lucas Abela volgde. aanvankelijk dacht ik
nog dat het plexiglas, de plaat die hij tegen zijn gezicht gedruk had. Elementen
aan die plaat bevestigd vingen zijn geschreeuw en gekreun op, en dat werd weer
vervormd door een equalizer die hij aan zijn gordel had hangen. Maar toen naast
snot en spuug ook bloed van die plaat begon te druipen realiseerde ik me dat
het toch echt wel écht glas was en vond ik zijn performace griezelig
tot op het idiote af te worden. Want wat als die glasplaat brak, en de scherven
in zijn ogen zouden springen? Onverantwoord, en eerder masochistisch dan kunstzinnig
verantwoord te noemen. Hoe dan ook; de tentoonstelling blijft tot 4 januari
te bezichtigen, dagelijks van 14.00 tot 17.00 uur.
(Liesbeth van Dalsum, Rottend Staal Online, 29-12-2003)
DE DIKKE KOMRIJ (59)
Nijmegen - Op het Wintertuinfestival bevestigden H.H.
ter Balkt en Jannah
Loontjens hun opname in De Dikke Komrij.
(Rottend Staal Online, 29-12-2003)
WINTERTUIN EDITIE NIJMEGEN LOSGEBARSTEN
Nijmegen - In het Lux-theater te Nijmegen is gisteren het tweede deel van Literatuurfestival
de Wintertuin losgebarsten. In Zaal 7 woonden circa 130 mensen het multimedia-openingsspektakel
bij. Marike Ooms, de dame in het wit die op de festivalposters en op de titelpagina
van de festivalkrant prijkt, verrichtte de openingsceremonie door middels een
rukbeweging aan een dik touw duizenden zilverpapiertjes los te laten. Waarna
onze medewerker en dichter Tsead Bruinja, danseres
Tanja
van Susteren en percussionist Jaap
van Keulen een bezwerende en indrukwekkende totaalperformance neerzetten.
Achterin de zaal stonden vier in bandenrubber gehulde gastdames en -heren met
zachtrubberen knuppels melodisch het publiek op te hitsen, waardoor tijdens
deze eerste performance al direct gezorgd werd voor de juiste festivalsfeer.
De aanwezigheid van een bar en asbakken in de zaal droeg daar verder toe bij,
met als resultaat dat de mensen voortdurend 'mooi!' juichten, of klapten, na
elk gedicht, dans of solopercussiestuk.
Met maar liefst vier camera's werden beelden van de voordracht en uit de wandelgangen
gefilmd en direct geprojecteerd, zodat je, waar je ook zat, alles piekfijn kon
volgen. Mede hierdoor kwam het optreden van onze medewerker Tjitske
Jansen goed uit de verf; ze bracht gedichten en een monoloog uit een kindertheatervoorstelling.
Verguld was ik toen zij haar laatste gedicht aankondigde als 'Begeren', een
titel die ik haar kort voor het optreden in de kleedkamer suggereerde. Het gedicht
was toen namelijk nog titelloos.
Na Jansen viel het zoeklicht op multi-instrumentalist Jan
Klug. Met zijn pathaphoon imiteerde hij ritmisch een kudde klagende walvissen
(het zou een interessant experiment zijn hem met dit apparaat eens op zee temidden
van die beesten te laten optreden om te zien hoe ze reageren). Op de pathaphoonklanken
steeg Tjitse Hofman in, die zijn voor het festival
geschreven gedicht 'Transformer' bracht, op een trancedance-achtige wijze.
Ingetogen, maar toch expressief.
Saskia
de Coster, de festival-writer-in -residence 2003 - sprak vervolgens deel
1 van haar Wintertuinmanifest, en eens te meer bleek dat een prozatekst live-on-stage
brengen een precaire aangelegenheid is. Ik tenminste kon er geen touw aan vastknopen,
al vielen me links en rechts wel gave frases op.
Nu werden we verrast door een schitterende mondimprovisatie door Raoul
Thepen, de ex-Gewassen human beatbox. En terwijl hij bezig was hoorde ik
geschreeuw uit de zaal opstijgen. Wat nu?, dacht ik, maar het was onze medewerker
Rick de Leeuw, die bleek in te vallen op Thepens gebeat, en daar een prachtgedicht
overheen legde. De Leeuw op zijn beurt werd weer bijgevallen door pianiste Katrin
Karimoen. Gedrieën brachten ze een schitterende performance, waarbij De
Leeuw zelfs nog enige liederen inzette, waaronder een vertaling van 'Perfect
day' van de elpee 'Transformer' van Lou
Reed.
Hierna werd Saskia de Coster op een draagstoel gehesen, en in optocht ging het
door nachtelijk Nijmegen naar Merleyn, voor een uiterst sfeervolle afterparty.
Onderweg sprak De Coster het tweede deel van haar manifest uit, wederom niet
te volgen maar erg indrukwekkend.
Vanmiddag en vanavond meer Wintertuin
in Nijmegen: zie de site voor alle details (en scroll daarbij flink naar beneden).
(Rottend Staal Online, 27-12-2003)
MEER KUTDICHTERS
Diemen - Tijdens een persconferentie in zijn riante penthouse verklaarde Tsead
Bruinja, een van de samenstellers van de bloemlezing Kutgedichten,
dat zijn medesamensteller Daniël Dee afwezig was.
Hij is slachtoffer geworden van de griepepidemie die momenteel Noord-Nederland
teistert.
Daarnaast openbaarde hij de aanwezigheid van onze medewerkers Peter
Holvoet-Hanssen en Petra Else Jekel, alsmede
die van Joep
Kuiper.
Joep wie? Joep Kuiper, uit 1981. Hij debuteerde afgelopen najaar bij Meulenhoff
met de bundel Monarchieën, door onze medewerker Maria
Barnas lovend besproken in De
Groene Amsterdammer. Kuiper won samen met onze medewerker Tjitske
Mussche en nog een paar anderen ooit Doe
Maar Dicht Maar, wat maar weer eens bewijst (net als bijvoorbeeld bij onze
medewerkers Sieger M. Geertsma en Jekel
in een ander jaar) dat dit festival dichters oplevert of spot, aldus Bruinja.
(Rottend Staal Online, 26-12-2003)
DE DICHTER ACHTER H.M.'s KERSTBOODSCHAP
Amsterdam - Onze royaltyverslaggeefster Diana Ozon heeft
na doorneming van het gehele oeuvre van alle Nederlandse dichters vanochtend
ontdekt wie die dichter was waarover H.M. de Koningin gisteren repte.
Trix: 'In een ieders leven kunnen zin en ziel worden gevonden in medemenselijkheid.
Dat is de bemoediging èn opdracht van Kerstmis. Zoals een dichter zei:
"Blijf die grote woorden dromen, laat de hoop niet varen."' (lees
het hele koninklijke
gereutel in de Telegraaf)
Ozon: 'De strofe komt van hofdichter Huub
Oosterhuis: www.4en5mei.nl/01mei/4mei/gedichten.html
Wat de vraag niet wegneemt waarom Hare Majesteit én Oosterhuis zo pleiten
voor het verhinderen van de stoelgang. (Rottend Staal Online, 26-12-2003)
WINTERTUIN - NIJMEGEN
Epibreren-Nijmegen - Vandaag begint in Nijmegen de editie Nijmegen van Literatuurfestival
De Wintertuin 2003. Zoals gebruikelijk zal Rottend Staal uitgebreid het
festival coveren.
De openingsceremonie vindt om 22.00 uur plaats in Lux
(Mariënburg 39), waar onze redacteuren Tjitse Hofman
en Jan Klug (inmiddels hersteld van zijn huilbuien),
onze medewerkers Tsead Bruinja, Tjitske
Jansen en Rick de Leeuw en Saskia de Coster, Kamov.tv,
Katrien Karimoen, Jaap van Keulen, dj Lance, Tanja van Susteren en Raoul Thepen
de aftrap verrichten.
Voor de afterparty vervoege men zich in Café
Merleyn (Hertogstraat 13). (Rottend Staal Online, 26-12-2003)
DE DIKKE KOMRIJ (58)
Epibreren - Naar vanochtend bekend is geworden heeft onze medewerker Gerrit
Komrij besloten in De Nederlandse poëzie
van de 19e, 20e en 21e eeuw in 2000 en enige gedichten geen werk op
te nemen van onze medewerkers Emily Dickinson,
Friedrich Hölderlin en Jan
Klug.
Te Epibreren kan men de niet-keuze voor Dickinson en Hölderlin billijken:
betrouwbare bronnen bevestigen ons dat zij niet tot nauwelijk Nederlandse poëzie
bedreven. Maar de omissie van Jan Klugs 'Imaginaire gedicht', dat elke taalbarrière
overwint, is erg helaas. Klug huilt derhalve momenteel uit bij zijn ouders,
in de Duitse metropool Leer.
(Rottend Staal Online, 26-12-2003)
ABSURDSTE 'HOMEPAGE' VAN HET JAAR
Epibreren - Het artikel over de recentste 'eenzame uitvaart' veroorzaakte een
stroom aan mails van verontruste lezers, die het eerste zoekresultaat op google.com
op Eva Gerlach niet konden geloven.
En inderdaad, hetgeen op http://www.querido.nl/Biografie/Gerlach.html
te lezen is:
----------------------------
Eva Gerlach (1948) wordt beschouwd als een van Nederlands grootste hedendaagse
dichters. Haar werk werd in 2000 bekroond met de P.C. Hooftprijs.
Van Eva Gerlach verscheen bij Querido:
Hee meneer Eland (gedichten, 1998)
Oog in oog in oog in oog (gedichten, 2001)
---------------------------
is zó onzinnig en oninformatief dat het moeilijk te geloven is dat het
er inderdaad staat. Vandaar dat de Rottend Staal-redactie deze pagina uitroept
tot absurdste 'homepage' van het jaar. (Rottend Staal Online, 26-12-2003)
DE DIKKE KOMRIJ (57)
Epibreren - Ook werk van Fetze
Pijlman (1946) zal in De Dikke Komrij
na te lezen zijn, zo bericht ons zijn zoon Pieter
Pijlman. Komrij heeft zijn keus gemaakt uit de in 1981 bij Bosch
& Keuning verschenen bundel Harmonie en fanfare. Pijlman sr.
geeft tegenwoordig bij Van Goor uit. (Rottend Staal Online, 25-12-2003)
EENZAME UITVAART VOOR VERSTEKELING
Amsterdam - Afgelopen maandag was Eva
Gerlach dichter van dienst bij de uitvaart van een naamloze verstekeling,
die in levenloze staat in de Amsterdamse haven aanmeerde. Onze medewerker F.
Starik bericht erover op zijn
weblog.
De Volkskrant van aanstaande zaterdag zal er eveneens over berichten. (Rottend Staal Online,
25-12-2003)
TEGENSLAG VOOR RUIMTEVAARTPOËZIEFANATEN
Epibreren - 'Has the Beagle landed?' Dit is de grote vraag onder de honderden
ruimtevaartpoëziefanaten die zich vanochtend vergaderd hebben in het auditorium
van het J.K. Rensburg Observatorium te Epibreren-buiten.
Tevergeefs wachtten ze op de tonen van Blurr, die zouden betekenen dat de Europese
Marsverkenner Beagle
2 een veilige landing gemaakt zou hebben op de rode planeet.De Nasa's Mars
Odessy, die om Mars cirkelt, heeft vanochtend geen signaal van de robot opgevangen
(volg de laatste ontwikkelingen op de ESA
Mars Express site).
Professor Colin Pillinger, wetenschappelijk leider van het Beagle 2 project,
poogde de fanaten te troosten met de opmerking dat het uitblijven van een radiosignaal
zeker niet betekent dat de lander bij de afdaling beschadigd is. Volgens hem
zou de antenne van de Beagle 2 antenna mogelijk niet op de Mars Odyssey gericht
staan.
Het volgende 'communicatiemoment' met de Beagle 2 is vanavond,
van 23.00 tot 01.00 uur. Het Jodrell Bank Observatorium
hoopt dan een signaal van de lander op te vangen. Tot die tijd vermaken de kosmopoëziefans
zich met het vervaardigen van Beagle 2-gerelateerde poëmen.
Als ook vanavond elk contact uitblijft is het wachten op de aankomst van de
Amerikaanse Marsverkenners Spirit
en Opportunity. Die binnen enkele weken bij Mars arrriveren. Deze schepen
hebben ook landers aan boord, en in tegenstelling tot de Beagle 2 kunnen de
Amerikaanse verkenners zich verplaatsen over de planeet.
Mochten ook deze robots crashen, dan is er nog niets aan de hand, want spectaculaire
animaties van wat ze op Mars gaan uitspoken zijn al online beschikbaar.
(Rottend Staal Online, 25-12-2003)
DE DIKKE KOMRIJ (56)
Utrecht - 'Rombout van Bruinekruis heten en niet worden opgenomen in De
Dikke Komrij, wat erg', berichtte ons onze medewerker Chrétien
Breukers.
Zijn vrees werd bevestigd door Liesbeth van Dalsum. Die bij terugkomst op het
eiland (zie de Rottend Staal Online van 19-12) een belanghebbende lijst bleek te bezitten,
bevattende de namen van alle dichters met werken in deel I van het uit twee
delen bestaande boek.
Van Dalsum: 'Rombout van Bruinekruis wordt inderdaad niet in De Dikke
Komrij opgenomen. Ook niet onder zijn echte naam, Jozef Crets. Als zodanig
werd hij geboren op die warme 21ste juli 1871 te Mechelen. Ik weet het nog goed.
Toen ging hij uit studeren, te Leuven, en werkte vervolgens als advocaat te
Mechelen, Dendermonde en Antwerpen, waar ik hem begin jaren vijftig van de 20ste
eeuw nog af en toe sprak.
Hij schreef een paar bijbelse spelen, waarvan één, Kaïn
de gevloekte, door de rooms-katholieke kerk ontraden werd wegens 'de wulpse
tonelen en de zwoele taal'. En hij was ook dichter; in die hoedanigheid bracht
hij enkele bundels met prachtig-bombastische oorlogspoëzie uit. In de Eerste
Wereldoorlog was hij hoofdredacteur van het te Rotterdam uitgegeven weekblad
Het Vlaamsche Land. Vlaamsch orgaan voor België en Nederland.'
Breukers: 'Ik moet zeggen: je kent je klassiekers. Hij is op google niet
te vinden. Chapeau.'
Van Dalsum: 'Welnee, kwestie van simpel Epibreers basisonderwijs. Maar
waar ken jij hem van?'
Breukers: 'Ik heb ooit in een antiquariaat gewerkt en daar had ik eens
een inkoop met drie bundels van die meneer. Van wie ik nog nooit gehoord had
en van wie ik daarna ook nooit meer gehoord heb. Enfin. Ik vind het met afstand
de mooiste naam uit de Nederlandstalige poëzie.
Van Dalsum: 'Die bundels, waren dat exemplaren van Heldenbroeders.
Dramatisch heldendicht in vijf tafereelen, met voor- en naspel; Met inleidend
woord door Willem Gijssels; en penteekeningen door Joe English en Jan Suy door
de Belgische dichter Rombout van Bruinekruis. Uitgegeven door A. Hessens te
Brussel, 1933?'
Breukers: 'Ik moet zeggen: je kent je klassiekers. Chapeau.' (Rottend Staal Online,
24-12-2003)
DE KUTDICHTERS
Groningen/Diemen - Op dit moment zijn van de volgende dichters bekend dat er
inderdaad poëmen van hun hand te lezen zijn in de bloemlezing Kutgedichten:
Maria Barnas, Bas Belleman, Jana Beranová,
Neeltje van Beveren, Carla Bogaards, Anneke Brassinga, Martin Bril, Tsead
Bruinja, Hugo Claus, Herman de Coninck, Maria van Daalen, Daniël
Dee, T. van Deel, J.A. Deelder, Bart
FM Droog, Serge van Duijnhoven, Piet
Gerbrandy, Gust Gils, Jo Govaerts, Willem Groenewegen,
Peter de Groot, Karel ten Haaf, Erik
Jan Harmens, Ingmar Heytze, Sylvia Hubers, Tjitske
Jansen, Arnold Jansen op de Haar, Petra
Else Jekel, Gerrit Komrij, Gerrit Krol, Astrid
Lampe, A. Moonen, Tjitske Mussche, Ronald
Ohlsen, Ilja Leonard Pfeijffer, Hans Plomp, Patty
Scholten, Rob Schouten, Paul Snoek, Albertina Soepboer,
F. Starik, Vrouwkje Tuinman,
Jos Vandeloo, Anne Vegter, Benne van der Velde, Menno
Wigman, Ad Zuiderent en Joost Zwagerman.
De weigeraars zijn, net als gisteren: Arie van den Berg, Remco Campert, Arnon
Grunberg, Adriaan Jaeggi, Frank Koenegracht, Ramsey
Nasr en Dimitri Verhulst. (Rottend Staal Online, 24-12-2003)
EMOTIONEEL STADSPLAN
Amsterdam - Elke zondag is in de gemeente Amsterdam op Salto (Amsterdam A1,
frequentie 39+) de televisieserie Het Emotioneel Stadsplan te zien. De serie
is gemaakt uit gemaakt uit de inhoud van www.emotioneelstadsplan.nl,
een project van Bellissima.
Het is een twaalfdelige serie van telkens een half uur televisie: vreugdevolle,
schuldige, verdrietige, schaamteloze, woedende, trotse, bevrijdende en angstige
verhalen van Amsterdammers zijn in Het EmotioneelStadsplan de visuele bakens
van de stad. De stadse geheimen waren inspiratie voor regisseurs, dichters,
animatoren en scenaristen om in meer dan 100 clips poëzie te animeren,
bomen te laten praten en emotionele verhalen te vertellen. (Rottend Staal Online,
24-12-2003)
KRAKATAU #24 VERSCHENEN (2)
Epibreren - Zoals eerder bericht arriveerde gisteren op het eiland de nieuwe
editie van het Rotterdams-Groningse tijdschrift Krakatau. Het poëzietijdschrift
bevat een groot aantal bijdragen van Rottend Staal-medewerkers. Naast gedichten
van ondermeer Degen, Droog,
Godijn, Soepboer en Barnas
is ook een boeiend interview met de laatste afgedrukt. Soepboer schrijft over
hoe ze schrijft (maar waarom dan dat vreselijke woord 'poëtica' gebruikt?)
en Dee houdt een gedicht tegen het licht (waarbij het
de redactie verweten kan worden hiervoor de tenenkrullende en besmette omschrijving
'close reading' te gebruiken).
Net als gisteren kost Krakatau #24 drie euro en is vandaag zelfs beter verkrijgbaar
bij de betere boekhandel. En natuurlijk nog steeds te bestellen via www.tijdschriftkrakatau.nl.
(Rottend Staal Online, 24-12-2003)
ONTSLAGEN BIJ DE Rottend Staal Online
Epibreren - Stagiaire Olivia Hazepeper is vanochtend op staande voet ontslagen,
omdat ze gisteren verantwoordelijk was voor de plaatsing van allerhande non-nieuws
in de Rottend Staal Online. In een persconferentie in Hotel Hel stelde de redactie van Rottend
Staal haar tevens verantwoordelijk voor de onbericht gelaten dijkdoorbraak en
het verkeersongeluk van afgelopen week. (Rottend Staal Online, 24-12-2003)
DE DIKKE KOMRIJ (55)
Haarlem/Epibreren - Tot grote ontsteltenis van zijn nabestaanden zal geen enkel
gedicht van August
Heyting in De Dikke Komrij opgenomen
worden. Zelfs zijn bekende zesentwintighonderdregelige vers dat hij na de interland
Nederland-Engeland schreef is geen bescheiden plaatsje gegund in het standaardoverzicht
van de moderne Nederlandse poëzie.
De onlangs overleden Heyting, die niet enkel als voetbaldichter maar ook als
bloemlezer voor uitgeverij Meulenhoff furore maakte, publiceerde ook onder de
naam Gust. van Elring.
Het is volgens de nabestaanden 'buitengemeen schandalig' dat Dichter des Vaderlands
Gerrit Komrij deze grote en bij allen nog zo intens
geliefde volksdichter zo in het verdomhoekje propt. (Rottend Staal Online,
24-12-2003)
ROTTEND STAAL GAAT ENGELS: VOORTGANGSRAPPORTAGE
Assen/Epibreren - Inmiddels zijn de Rottend Staal-dichterspagina's
A t/m J van een Engelstalige spiegelpagina voorzien. Dichter-vertaler Willem
Groenewegen vertaalt momenteeel in zo'n moorddadig tempo dat de webredacteuren
(twee stagiaires die in de kantoorkelder opgesloten zitten) ietwat op hem achterlopen.
Op het merendeel van de Engelstalige pagina's staan echter geen vertaalde gedichten.
Vanwege onderstaande redenen.
Reden één is dat het goed vertalen van poëzie een erg tijdrovend
en arbeidsintensief werk is, dat in nauwe samenspraak tussen vertaler en dichter
plaats moet vinden.
Aangezien er van aardig wat van onze medewerkers al kwalitatief hoogstaande
Engelstalige vertalingen bestaan, geeft Rottend Staal prioriteit aan het online
zetten van informatieve biografieën mét relevante links en contact-
alsmede boekingsinformatie.
En zonder het vaag gezwam dat op bijvoorbeeld Poetry
International Web en op het Engelstalige gedeelte van de site van Poetry
International te lezen is, waar - in het kader van de huidige hype van het
verzwijgen - nog steeds niets is terug te vinden van de Poetry International-optredens
van bijvoorbeeld Böttcher,
Droog, Halter, Hofman,
Koslovsky, Peeters
en Splinter.
In deze hype kan Poetry International gezien worden als een ware avant garde-beweging,
by the way.
Reden twee is dat we wel goede vertalingen krijgen aangeboden, maar we kunnen
gezien wettelijke bepalingen simpelweg niets plaatsen zonder expliciete toestemming
van de desbetreffende vertaler(s). Dus, medewerkers, regel dat zelf.
En reden drie is dat we in principe enkel vertalingen accepteren die vervaardigd
zijn door geaccrediteerde literaire vertalers. Aan die vertalingen hangt vaak
een prijskaartje. Een bescheiden prijskaartje voor werk dat de poorten naar
de wereld opent - maar dit terzijde. (Rottend Staal Online, 23-12-2003)
DE DIKKE KOMRIJ (54)
Antwerpen/Epibreren - Direct nadat hij uit de beeldbuis gestapt was, waarin
hij verbleef wegens de vertoning van de film Mariken (André van Duren,
2000) op Nederland 3 vanavond, berichtte onze medewerker Ramsey
Nasr ons dat ook gedichten van zijn hand worden opgenomen in De
Dikke Komrij. (Rottend Staal Online, 23-12-2003)
KRAKATAU #24 VERSCHENEN
Epibreren - Zojuist is op het eiland de nieuwe editie van het Rotterdams-Groningse
tijdschrift Krakatau gearriveerd. Het poëzietijdschrift bevat een groot
aantal bijdragen van Rottend Staal-medewerkers, die we vanwege de nu heersende
mode natuurlijk niet zullen noemen. Wat wel opvalt is de afwezigheid van gedichten
van o.a. Gerrit Komrij, Arie van den Berg, Vasalis, Gerard Reve, Wiel Kusters
en Harry Mulisch. Qua jeugdige dichters is de afwezigheid van poëmen van
Maarten Das, Andy Fierens, Sieger M. Geertsma, Tjitse Hofman, Tjitske Jansen,
Tjitske Mussche en Quirien van Haelen opvallend.
Krakatau #24 kost 3 euro en is verkrijgbaar bij de betere boekhandel of te bestellen
via www.tijdschriftkrakatau.nl.
(Rottend Staal Online, 23-12-2003)
GEEN KUTDICHTERS
Epibreren - Eerder vandaag berichtten we al over de niet-aanwezigheid van Gerard
Reve in de bloemlezing Kutgedichten.
Met grote trots kunnen we nu onze lezers in het kader van de nieuwe hype - het
enkel noemen van wie niet - ook de afwezigheid melden van gedichten van Arie
van den Berg, Remco Campert, Arnon Grunberg, Adriaan Jaeggi, Frank Koenegracht,
Ramsey Nasr en Dimitri Verhulst in gemelde anthologie.
En dit waren nog maar de dichters die weigerden - uit angst niet serieus genomen
te worden? bang dat het om een flauwe grap gaat?-, terwijl de samenstellers
uiterst graag hun bestaande kutgedichten wilden opnemen.
Dichters waarvan tevens geen werk in de bloemlezing terug te vinden is, zijn
o.a. E. du Perron, William Shakespeare, Horatius, Jacob Cats, onze medewerkers
Philips de Marnix en Paul
van Ostaijen alsmede Ruud Lubbers - maar dat is dan ook geen poëet,
zo verzekerden de samenstellers ons. (Rottend Staal Online, 23-12-2003)
DE DIKKE KOMRIJ (53): NABESTAANDEN GEZOCHT
Epibreren - Onze sterverslaggeefster Liesbeth van Dalsum is wanhopig op zoek
naar nabestaanden van:
Kettmann [jr.] George Wilhelm , beter bekend als George
Kettmann Jr., letterkundige en uitgever (Amsterdam 12-12-1898 - Roosendaal
10-2- 1970). Zoon van Georg Wilhelm Kettmann, textielhandelaar, en Hendrika
Jacoba van Stempvoort. Gehuwd op 14-8-1923 met Adriana Theodora Maria Schutze.
Uit dit huwelijk werden 1 zoon en 1 dochter geboren. Na echtscheiding (15-4-1932)
gehuwd op 12-10-1932 met Margot Warnsinck, letterkundige. Uit dit huwelijk werden
4 zoons geboren. Na echtscheiding (1-6-1950) gehuwd op 21-10-1957 met Marie
Beijer. Uit dit huwelijk werd 1 zoon geboren.
Haar is namelijk uit uiterst betrouwbare bron ter ore gekomen dat geen enkel
gedicht van deze dichter, die gedurende enkele jaren dé leidende figuur
was binnen de toenmalige binnen Nederland politiek geaccepteerde poëzie,
in De Nederlandse poëzie van de 19e,
20e en 21e eeuw in 2000 en enige gedichten opgenomen wordt.
Haar prangende vraag aan de nabestaanden is: hoe voelt dat nu?
Reacties kunnen aan dalsum@epibreren.com
gemaild worden. (Rottend Staal Online, 23-12-2003)
DEBIELE NIEUWE RAGE
Epibreren - de nieuwe rage van het verzwijgen van informatie over wie waar op
een festival staan of in een bloemlezing na te lezen zijn heeft een dramatisch
hoge vlucht genomen in de recentste Wintertuinmailing,
waarin tot hun grote ontsteltenis veel Rottend Staal-medewerkers zich als 'en
anderen' omschreven zien staan, zoals André Degen,
Bart FM Droog, Diann van Faassen, Ruben
van Gogh, Erik Jan Harmens, Jan Klug, Ramsey
Nasr, en Harry Zevenbergen.
Racistische sentimenten zullen er daarnaast toe hebben bijgedragen dat tevens
de zwarte Engelse dichter Pink
Sly en de van origine Slavische dichteres Svetlana
Jovanovic ongenoemd blijven.
Wel worden de indalingen van onze medewerkers Tsead Bruinja,
Maarten Das, Piet Gerbrandy,
Tjitse Hofman, Adriaan Jaeggi,
Tjitske Jansen, Rick de Leeuw,
Albertina Soepboer en Tommy
Wieringa op dit grootste literatuurfestival van het land gemeld, alsmede
die van een aantal anderen, waaronder H.H.
ter Balkt, Astrid
Lampe en Ilja
Leonard Pfeijffer.
Helaas voor hen laat de bewuste mail ook de locaties waar ze te bewonderen zijn
ongenoemd. Dat wordt dus nog danig zoeken, daar in Nijmegen van 26 t/m 30 december.
(Rottend Staal Online, 23-12-2003)
INTERVIEW MET WINTERTUINDIRECTEUR TAZELAAR
DE DIKKE KOMRIJ (52)
Nijmegen - De Gelderlander brengt vandaag in verband met het nakende Wintertuinfestival
een
groot diepteinterview met onze medewerker Frank
Tazelaar, geschreven door Henk Aalbers (gratis registratie verplicht).
Tazelaar beantwoordt in dit artikel de vraag of hij een profielschets van de
gemiddelde bezoeker kan geven als volgt: 'Die is tussen de 25 en 40, cultureel
goed op de hoogte, laat zich geen geijkte programma's voorschotelen maar is
kritisch en wil iets meemaken, iets nieuws zien ontstaan. Maar het zijn ook
gezellige mensen, hoor, die vaak lang naborrelen.'
Heel verrassend komt in dit interview geen enkele auteur aan de orde die tijdens
Wintertuin te zien is. Wel noemt Aalbers auteurs die niet op Wintertuin staan:
Jan Siebelink, Arthur Japin, Hella Haasse en Thomas Rosenboom.
Dit past binnen de teneur van de Nederlandse pers om zich te focussen op dat
wat niet is.
Uit gesprekken met collega-journalisten over De
Dikke Komrij maakte onze sterverslaggeefster Liesbeth van Dalsum op
dat de interesse in dichters die niet met gedichten in die bloemlezing belanden
groter is dan de interesse in hen die wel. Met name het dagblad Trouw hunkert
om middels deze negatieve insteek over Komrij's anthologie te berichten.
Omdat Rottend Staal altijd op de gedrukte berichtgeving kan en wil voorlopen,
kunnen we bij deze een aantal primeurs prijsgeven: niet op Wintertuin en niet
in De Nederlandse poëzie van de 19de t/m de 21ste eeuw: Kees
van der Hoef, Willem
Jan van Wijk, Eus
Kuipers, Steven
Barends, Ayatollah
Musa en, niet te vergeten: prinses
Catharina-Amalia! (Rottend Staal Online, 23-12-2003)
NEL NOORDZIJ OVERLEDEN
Rotterdam - Het NRC Handelsblad meldt vandaag ietwat verlaat het overlijden
van Nel
Noordzij. De op 17 oktober 1923 te Rotterdam geboren dichteres overleed
op 7 september j.l. in het Franse Thonon-les-Baines.
De tot verpleegkundige opgeleide Noordzij debuteerde in 1954 met de bundel Bij
nader inzien (Strengholt, Amsterdam), waarna in de jaren vijftig en begin
zestig nog een viertal bundels bij De Arbeiderspers en De Bezige Bij volgden.
Ook publiceerde ze in die tijd twee geruchtmakende romans, Met de hand op
een boomtak en Het kan me niet schelen, over een vrouwelijke arts
die - aldus het NRC - 'aanschopt tegen burgerlijkheid en fatsoen'.
Na de geboorte van haar kinderen, in de jaren zestig, trok Noordzij zich uit
het literaire leven terug en ging medicijnen studeren. Het NRC-bericht besluit
met de melding dat ze in het begin van dit jaar nog de bundel De klok loopt
heeft gepubliceerd. Bij welke uitgeverij deze verscheen blijft helaas onvermeld.
Ook het online-archief van De Koninklijke Bibliotheek geeft hierover geen opheldering.
(Rottend Staal Online, 22-12-2003)
DE DIKKE KOMRIJ (51)
Epibreren - Koos
Geerds, wiens dichtwerken door de Arbeiderspers worden uitgebracht, vertelde
één van onze medewerkers dat gedichten
van zijn hand in De Dikke Komrij
opgenomen worden. (Rottend Staal Online, 22-12-2003)
MOWAFFK AL-SAWAD VEILIG IN BASRA AANGEKOMEN
Basra/Groningen - Onze medewerker Mowaffk al-Sawad
is veilig in zijn geboorteplaats Basra te Irak aangekomen, zo bericht zijn uitgever
Anton Scheepstra van uitgeverij
Passage.
Al-Sawad ontvluchtte Basra in 1991, na de mislukte opstand tegen Saddam Hussein.
Op de 18de december j.l. bereikte hij zijn ouders via een vlucht van Schiphol
naar de Jordaanse hoofdstad Amman en vandaar per bus over Bagdad naar Basra.
Al-Sawad zal enkele weken in Basra verblijven. (Rottend Staal Online, 22-12-2003)
DE DIKKE KOMRIJ (50)
Epibreren - Een ruime keuze uit het werk van Erik
Menkveld zal in De Dikke Komrij
afgedrukt worden, zo bericht de tevreden dichter ons. (Rottend Staal Online,
22-12-2003)
DICHTER IS MOORDBESCHULDIGINGEN BEU
Londen - De Engelse dichter en freelance-journalist Ian
Bailey heeft wegens smaad de kranten de Sun, de Mirror, de Star, de Independent
on Sunday, de Times, The Sunday Times, de Daily Telegraph en de Sunday Independent
voor het gerecht gedaagd.
Bailey wordt door deze kranten verantwoordelijk gehouden voor de moord op Sophie
Toscan du Plantier, een upper-class Franse documentairemaker, in
1996, zo bericht The
Guardian van afgelopen zaterdag.
De Française werd twee dagen voor kerstmis 1996 doodgeknuppeld aangetroffen
op de oprijlaan van haar huis te Schull, nabij Cork (Ierland). Bailey was een
van de eersten die op de plaats van de moord aanwezig was. Hij schreef er enkele
artikelen over voor Engelse, Franse en Ierse kranten en werd enkele weken na
de moord gearresteerd. Hij werd twee keer verhoord en vervolgens vrijgelaten.
Als Bailey deze rechtszaak wint maakt hij kans op 200.000 Engelse ponden schadevergoeding.
(Rottend Staal Online, 22-12-2003)
MAARTEN VAN ROOZENDAAL DEBUTEERT
Amsterdam - Onze medewerker Maarten van Roozendaal
debuteert in april 2004 met de bundel Red mij niet, bevattende zijn verzamelde
liedteksten uit zijn vijf theaterprogramma's. Het boek wordt uitgegeven door
Nijgh & Van Ditmar. (Zwarte
Kat/Rottend Staal Online, 22-12-2004)
DE DIKKE KOMRIJ (49)
Kaapstad/Epibreren - Ook poëzie van onze medewerker Alfred
Schaffer zal na te lezen zijn in De
Dikke Komrij - zo laat hij middels een oververmoeide postduif weten.
(Rottend Staal Online, 22-12-2003)
GOED BEZOCHTE LITERAIRE 'WEIHNACHTSPARTY' TE SYLT
Sylt/Epibreren - Circa 120 mensen woonden in het Quellenhaus van de Syltquelle
te Rantum op het Duitse Waddeneiland Sylt de 'Weihnachtsparty' bij, waar 14
schrijvers en dichters uit Duitsland en Nederland optraden. Een van de toppers
wasThor
Kunkel, die een prachtig bizar verhaal vertelde over een tv-reparateur die
op kerstavond de beeldbuis van een achterdochtige oude man moet repareren. Die
oude man, levend op een dieet van ingeblikt hondenvoer en schnapps, heeft ook
een vrouw die in de loop van het verhaal bewegingsloos op de sofa blijft liggen.
In coma of dood? Hoe dan ook: het zou tijd worden dat werk van Kunkel in Nederlandse
vertaling verschijnt.
Ook een topper was Bastian
Böttcher. De Berlijnse dichter bracht in rap tempo een helder klinkende
woordenstroom. Bij Poetry International 2000 zag ik hem eerder optreden, en
net als toen was ik weer zwaar onder de indruk. Net als van Stan
Lafleur, die als een van de laatsten voordroeg: gezien de vele voordrachten
van soms te langdradige prozaïsten die hem voorgingen beperkte hij zich
tot twee teksten: een gedicht ober zijn geliefde Rheinland en een kort roddelbladartikel
over een voormalige Miss Rheinland die werd aangevallen door restaurantpersoneel.
Uiterst hilarisch.
Dichteres Brigitte
Oleschinski, als derde op het programma, gaf ook een goed optreden weg:
uit het hoofd, zoals het hoorde, terwijl ze echt contact met het publiek zocht
door niet op het podium te blijven staan.
De avond begon met een optreden van De Dichters
uit Epibreren. Gezien het applaus vond het publiek het gaaf wat we deden.
Maar of we echt goed waren of dat we toegeklapt werden omdat we de enige buitenlandse
act aldaar waren kan ik natuurlijk niet zeggen. Wel dat het me opvalt dat sommige
gedichten in Duitsland al bij de inleiding voor massaal gelach zorgen, waar
dat in Nederland uitblijft, zoals bij 'Vette
Engel'. Van dit gedicht bestaat (nog) geen Duitse vertaling; ik vat het
derhalve in het Duits samen. En als ik zeg: 'Da war einmal ein fetter Engel...'
volgt steevast lachaanval op lachaanval. Waarbij gezegd dat het Teutoonse publiek
natuurlijk geen weet heeft dat het eigenlijk een gedicht is, geschreven op een
Nederlandse dichter.
Ook het gedicht Das war das
van collega Tjitse Hofman valt steevast
in goede aarde bij het Duitse publiek. Het aardige aan dit gedicht is dat we
het na jaren in Nederland en Vlaanderen gebracht te hebben, nu exclusief reserveren
voor buiten-Nederlandstalige regio's.
Op verzoek van organisatrice Indra
Wussow deden we ook een versie van de Poëet & Date-show. Het publiek
voelde zich hierdoor ietwat overvallen, en het concept sloeg niet echt aan,
daar de meeste mensen met hun partner de 'Weihnachtsparty' aandeden. Wel wisten
we de Duits-Poolse auteur Artur
Becker aan crimi-auteur Regula
Venske te koppelen - maar of dit nog tot amoureuze ontwikkelingen heeft
geleid bleef me bij het het ontbijt op zondagochtend onduidelijk.
De pers was in ruime mate aanwezig: naast twee journalisten van de geschreven
pers waren er medewerkers van maar liefst drie verschillende radioprogramma's
aanwezig. Wellicht dat op de site van de NDR,
afdeling 'Kultur' een van die programma's online te beluisteren valt.
De terugweg van Sylt naar Groningen is een verhaal apart.
Sylt is sedert circa 1900 middels een spoordijk verbonden met het vasteland.
Autotreinen pendelen heen en weer. En terwijl we, ditmaal in een donkerblauwe
Opel
Astra per trein de Waddenzee doorkruisten berichtte de radio over te verwachten
orkanen, sneeuwbuien en donderwolken. In Zweden waren al hoogspanningsmasten
omgeblazen, in Duitsland zouden omgewaaide bomen wegen blokkeren en Nederland
zou bedreigd worden door een verschrikkelijke tsunami. Dat beloofde nog wat
voor de komende 500 kilometer.
Bij het uitladen van de autotrein, waar we als laatste auto opgereden waren,
kon de auto die direct voor ons stond niet starten. Dus duwden Jan en Tjitse
het ding (een BMW van een mij onbekend type met dito blonde Duitse vrouw) vele
honderden meters over het autodek voort en ik tufte er langzaam achteraan, af
en toe middels lichtsignalen en getoeter ze tot grotere vaart manend.
Het weer bleek reuze mee te vallen: geen sneeuw of geblokkeerde Autobahnen,
geen bliksem of vloedgolven. Wel maakten we nog een mysterieus religieus gebeuren
mee bij Raststätte
Ostetal, tussen Hamburg en Bremen. Terwijl de wind danig bulderde verzamelden
zich meer en meer in traditionele kledij gehulde islamieten iets buiten het
tankstation/restaurant voor het avondgebed.
Het werden er steeds meer, wat ons bij het wegrijden deed afvragen a: waarom
ze niet in het verwarmde restaurant gingen bidden en b: waren het wel islamieten
of waren het Saoedi-Arabiërs die de Benzinegod dank zeiden? (Bart FM Droog,
22-12-2003)