GEEN DICHTERS IN LIVE & COOKING
RTL4 mishandelt Rottend Staal-medewerkers

Aalsmeer - Onze sterverslaggeefster Liesbeth van Dalsum bevond zich zondagmiddag tussen het grauw dat de tribunes van het RTL4-programma Live & Cooking vulde, in de hoop een eersteklas zitplaats te hebben voor het tv-optreden van onze medewerkers Erik Jan Harmens en Tjitske Jansen. En hoewel het ene onzinitem na het andere aan haar voorbijtrok, geen Harmens of Jansen. Of waren zij aan de beurt toen ze zich even had teruggetrokken ter ontlasting?

Na de uitzending belde ze Erik Jan Harmens om te vragen of hij en Jansen wellicht tijdens haar w.c.-verblijf hadden opgetreden in het program.

Erik Jan Harmens: 'We kwamen om 14.00 uur aan voor een repetitie, lazen allebei onze gedichten voor en beantwoordden wat vragen van de presentatoren, werden vervolgens met grote haast apart genomen door een floormanager die ons zei dat dit zo niet kon, dat dit TO-TAAL niet paste in het format van Live & Cooking en of wíj misschien een idee hadden hoe we wél in het programma zouden kunnen 'fitten'.'
Van Dalsum: 'Wat!?'
Harmens: 'We hebben aangegeven dat wíj waren uitgenodigd en dat die vraag toch een beetje de-zaak-omdraaien was. Alsof Hanneke Groenteman Bassie & Adriaan in haar boekenprogramma zou uitnodigen, die vervolgens een paar grappen en grollen uithalen, waarop een floormanager het duo duidelijkmaakt dat ze niet in het format passen.'
Van Dalsum: 'Maar hebben jullie zelf niet op een werkbare situatie aangestuurd?'
Harmens: 'We zeiden dat we best aan tafel met de presentatoren over poëzie wilden praten, maar dat we toch dichters blijven. Ik bedoel, het zou een beetje raar zijn om ons binnen een uur om te scholen tot goochelaar of Japans wokkoker.
Van Dalsum: 'En toen?'
Harmens: 'Toen werd de hele shit afgeblazen en konden we vertrekken. Wat een deceptie, wat een leegheid, wat een dieptepunt.'
Van Dalsum: 'En het moraal van het verhaal is?'
Harmens: 'Deze wereld gaat KAPOT aan a-mu-se-ment.' (Rottend Staal Online, 30-11-2003)

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

Londen (BBC) - De dichter die tien jaar geleden een traditioneel lofdicht bij de presidentiële inauguratie van Nelson Mandela hield is vrijgelaten uit de gevangenis.

Mzwakhe Mbuli, een van Zuid-Afrika's meest populaire kunstenaars, kwam onder luid applaus uit de gevangenis en zei: 'God hield me staande. Niemand krijgt me omver.'

Hij werd veroordeeld tot 13 jaar in de gevangenis for een bankoverval in 1997, maar beweert dat een tas in zijn auto verborgen was. Hij beweert dat het een valstrik was, omdat hij op de hoogte was van drugssmokkel onder topambtenaren.

Een van de vele mensen die op Mbuli stonden te wachten om hem te begroeten bij de poort van de Leeuwkop gevangenis was veteraan anti-apartheids politicus en mensenrechtenactivist Helen Suzman, die een verzoekschrift had ingediend namens Mbuli.

Ook was daar Winnie Madikizela-Mandela, die vaak met hem op het podium stond tijdens de dagen van de antiapartheidsstrijd, toen hij nog bezig was een reputatie op te bouwen als stem van het volk, een dichter die opkwam voor volksbevrijding.

Tijdens zijn gevangenisstraf, bleef Mbuli steeds volhouden dat hij onschuldig was.

Carolyn Dempster van de BBC zegt dat een groot deel van het bewijs dat gebruikt werd om hem te veroordelen voor gewapende bankoverval in Pretoria indirect was.

Zijn oom Elliott, die bleef geloven in Mzwakhes onschuld zei dat er geen enkele reden was voor hem 15.000 rand ($2000) van een bank te stelen.

Het was een bedrag dat hij als dichter regelmatig uitdeelde aan arme mensen, zei hij.

Na een korte toespraak tot de menigte, werd Mbuli weggereden in een limousine voor een feestelijk optreden met Zuidafrikaanse muzikanten in het nabijgelegen Johannesburg. (Rottend Staal Online, 29-11-2003; vertaling Willem Groenewegen)

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

Aalsmeer - Onze medewerkers Erik Jan Harmens en Tjitske Jansen zijn aanstaande zondag 30 november te gast bij het RTL4 programma Live & Cooking, van 17.00 tot 19.00 uur. (Rottend Staal Online, 28-11-2003)

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

Gerard Reve verkeert in een vergevorderd stadium van de ziekte van Alzheimer.

'Wij hebben hier nu een speciaal ziekenhuisbed met schotjes staan en een zetel waar Gerard niet uit kan. Hij is erg tevreden. Dit is voor ons allebei de beste oplossing,' aldus Schafthuizen, die zegt erg te hebben geleden onder de afwezigheid van zijn partner. 'Het is nu vooral een kwestie van hygiëne, vocht en vitaminen.' Reve hoopt 14 december tachtig jaar te worden. (Rottend Staal Online, 27-11-2003)

terug naar boven

DE TOTAALDICHTER (2)

Epibreren - Het is een heel kleine wereld: onze medewerker Nataça meldt:

'Nee nou wordt ie mooi!!! Die link naar de foto van Wieseman: ík sta gespijkerjackt en elf jaren oud op die homepage. Die overigens van Bas E. is, met wie ik dit of volgend jaar een reünie van precies die klas(sen) 5 en 6 met rara welke meester zou organiseren wegens verstreken lustrumtijden.'

Onze medewerker Arjan Witte, net als Wieseman in Duiven woonachtig, merkte desgevraagd dit op:

'Ja die ken ik wel. Dat Poëziehuis is zijn eigen huis. Hij maakte met nog twee dichters deel uit van het 'Liemerse trio'. Simon Vinkenoog moet hem ook gekend hebben. Het was in ieder geval een heel clever figuur en zag er tot aan zijn dood uit als een black monk.'

Inmiddels is in het Liemers-regiokatern van de Gelderlander een artikel over Wieseman verschenen: 'Duivense boeddha en totaaldichter proefde poëtisch van het leven'.
(Rottend Staal Online, 26-11-2003)

terug naar boven

Meerdere lezers attendeerden ons erop, en nee, geen enkele dichtpublicatie van totaaldichter Robert Joseph Wieseman is in de bibliotheek te Epibreren bekend. Ook de Koninklijke Bibliotheek kent geen dichter Wieseman, wel de auteurs Marjorie E. Wieseman en Katherine C. Wieseman.
Evenmin weten wij meer van het Poëziehuis Duiven.

Wel vonden we op google.com één vermelding van Robert Joseph Wieseman, een klassefoto van een zesde klas van de Remigius School te Duiven, circa 20 jaar geleden. Wieseman is daarop te zien in zijn functie als onderwijzer (hier links een uitsnede van die foto). Ofschoon hij op deze foto op een monnik lijkt, blijkt hij uit de verdere tekst van de advertentie vrouw en kinderen achter te laten.

Morgen wordt R.J. Wieseman te Duiven begraven. We wensen zijn nabestaanden sterkte met het verlies en zijn voor hem blij dat hij niet in het bisdom Den Bosch wordt uitgevaren. (Rottend Staal Online, 25-11-2003)

terug naar boven

Haarlem - Komende donderdag 27 november presenteert Uitgeverij In de Knipscheer een poëzieavond in Perdu (Kloveniersburgwal 86, Amsterdam) rond drie nieuwe bundels van dichters uit haar fonds. Twee van die bundels zijn debuten, en de ander is - zoals eerder in de Rottend Staal Online bericht - het nieuwe boek van onze medewerker Albert Hagenaars.

Het ene debuut is van Hertz, pseudoniem van Annette Palstra (1961), decorbouwer en oud-student van de Rijksakademie voor Beeldende Kunsten. Het boek heet Oog op slag, en is volgens de uitgever ook 'niet direct lineair' leesbaar.

Het andere debuut is van E. de Haan, ook bekend als Ezra de Haan, en is getiteld Ik belde mijn muze. De Haan was in de oprichtingsfase redacterur van het literaire tijdschrift Vrijstaat Austerlitz. Zijn debuut bevat ondermeer zestien gedichten over de hond.

En het nieuwe boek van Albert Hagenaars is, zoals onze trouwe lezers weten, het tweetalig uitgegeven Tropendrift. De vertaling Tropical Drift is van de hand van John Irons.

Aan deze triopresentatie werken naast de auteurs ook Suzanne Binnemans, Ernesto Hernandez Ortiz en Scott Rollins mee. De aanvang bedraagt 19.00 uur en de toegang is nul.
Nadere informatie: Uitgeverij In de Knipscheer, indeknipscheer@planet.nl (Rottend Staal Online, 25-11-2003)

terug naar boven

Dalstra zei tijdens de zitting van 10 november genoeg te hebben van de zaak-Scholte, die hem tot op de dag van vandaag blijft achtervolgen. De advocaat-generaal eiste een boete van 1000 euro en achtte een schadevergoeding van 6600 euro aan smartengeld en advocaatkosten toewijsbaar.

Scholte beschuldigde Dalstra van het plegen, dan wel beramen van een bomaanslag die Scholte in 1994 beide benen kostte. Zijn toenmalige vrouw Micky Hoogendijk verloor hun ongeboren kind. De zaak is nog niet opgelost, maar voor de politie ook nog geen gesloten dossier. Voor de politie is Dalstra nooit een serieuze verdachte geweest.

Dalstra klaagde Scholte al in 2000 aan wegens smaad en de rechtbank veroordeelde Scholte toen tot een boete van 2500 gulden (1134 euro) en een schadevergoeding van 5000 gulden (2268 euro).

Het gerechtshof hield bij de strafoplegging rekening met het feit dat de daders van de aanslag nooit gepakt zijn en dit zeer traumatisch moet zijn voor Scholte. Het gerechtshof wees de eis tot smartengeld daarom af. Met zijn uitlatingen over Dalstra overschreed Scholte alleen wel de strafrechtelijke grens volgens het hof. (ANP/Rottend Staal Online, 25-11-2003))

terug naar boven

Op de website van het festival heeft de Royal Canadian Mounted Police inmiddels een oproep aan mogelijke slachtoffers van Von Hullesem geplaatst.

De niet-organisatrice verschijnt vandaag voor het Banffse gerecht, vanwege zeven fraude-, één diefstal en twee oplichtingsaanklachten.

De Canadese krant The Golbe and Mail berichtte er zaterdag uitvoerig over. (Rottend Staal Online, 24-11-2003)

terug naar boven

Arnhem/Nijmegen - In de Kleine Zaal van de Arnhemse Schouwburg speelde zich gisteren 'Zingo tracteert' af, of 'Zingo traceert', zoals op een deel van de entreekaarten vermeld stond. Honderd mensen waren op het programma afgekomen, waaronder onze medewerkers Hanz Mirck en Alfred Schaffer. De laatste bleek onderweg van Stockholm naar Kaapstad, en had speciaal voor deze avond een tussenstop gemaakt op vliegveld Deelen.

'De hele spraakmakende, nieuwe generatie podiumdichters' - zo meldde de Wintertuinfolder - zou voor het voetlicht treden. Maar of dat ook zo was? Van de zeventien optredende dichters kon een aantal in geen geval 'podiumdichter' genoemd worden. Wim Kragt bijvoorbeeld deed me meer denken aan een cabaretier/songwriter, Roos van Dixhoorn (jawel, een aangetrouwde nicht van F. van Dixhoorn) las haar clichématige gedichten van papier voor, Pom Wolff deed het ook niet uit het hoofd, net als Freek Lomme.

Wat niet wegneemt dat de topacts van de avond zeer goede voordrachten weggaven - De Woorddansers, bijvoorbeeld. Ditmaal begeleid door dj Lance brachten ze hun aanstekelijk ritmisch repertoire op een strakke wijze. Tjitske Jansen opende met een schokkende toneeltekst voor kinderen: 'je loopt met de nacht tussen je benen' en Sieger M. Geertsma sloot de avond met zijn kenmerkende hallucinogene gedichten en dito voordracht.
Het publiek wenste Erik Jan Harmens massaal 'beterschap' toe, na de bekendmaking van zijn absentie wegens niet nader geduide ziekteverschijnselen. En jammer genoeg was dat een van de weinige momenten waarop het publiek zich een beetje roerde; de sfeer onder het publiek was een beetje apathisch. Wellicht veroorzaakt door het rookverbod, of door de algehele setting, misschien door de niet al te enthousiasmerende presentatie - ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat op dit soort avonden een algehele losse sfeer dient te hangen, waarin het publiek zich vrij voelt 'boe' of 'hoera' te roepen. En die sfeer ontbrak meestentijds, helaas.

Ik miste de voordrachten van onze medewerkers Quirien van Haelen (sedert onlangs hanekamloos), Harry Zevenbergen & DOM en Rijn Vogelaar, omdat ik in de Willem Wilmink-kleedkamer nadacht over de zin van het leven en zag hoe deze jeugdige generatie dichters zich laafde aan bier en soft-drugs. Vroeger, toen alles beter was, dronken dichters nog wijn, zuchtte ik mismoedig.

Maar omdat de jeugd de toekomst heeft besloot ik toch even te kijken naar de voordracht van Pim te Bokkel - een gedreven jongeman die met geëxalteerd stemgeluid zijn gedichten brengt. Dat was me toch een beetje te overdreven, net als de voordracht van de zwaar getatoueerde Gijs ter Haar, wiens verzen me iets te politiek-correct klonken. Sven Ariaans kon me ook niet lang boeien: tijdens zijn voordracht bemerkte ik dat zijn gedichten en vooral de wijze waarop hij ze brengt me te voorspelbaar voorkomen, met weinig interactie met het publiek.

Gelukkig waren er ook verrassingen. Vlaming Jef Versmissen was de eerste die daadwerkelijk met het publiek communiceerde en een veelzijdig en gedreven optreden weggaf. En natuurlijk Peter M. van der Linden, voor mij het hoogtepunt van de avond. Eigenzinnig en origineel bracht hij in zingzangtaal hoogpoetische wartaal, waarmee hij mij en het publiek wist te bezweren. En uit het hoofd, zoals het hoort.
(Liesbeth van Dalsum, Rottend Staal Online, 22-11-2003)

terug naar boven

DE NEDERLANDSE SCHRIJFDAG

Den Haag - Aanstaande zondag vindt in de Haagse hogeschool de Nederlandse Schrijfdag plaats. Onze medewerkers Jan Boerstoel, Ruben van Gogh, Tjitske Jansen en Erik Lindner verzorgen er lezingen en workshops.

Jammer is het dat voor de zoveelste keer gerefereerd wordt aan het absolute kulcijfer van bijna 1 miljoen Nederlandse schrijvers (zie Rottend Staal Online van 6 maart 2003). Recent Rottend Staal-onderzoek op internet leert dat er zich in dit taalgebied hooguit 50.000 dichters en schrijvers ophouden - waarbij we in dit geval als definitie voor een schrijver aanhouden dat dat iemand is die ook daadwerkelijk ergens publiceert - sinterklaasverzenmakers worden dus niét meegerekend). En zelfs het getal van 50.000 is aan de hoge kant.

Ook is het jammer dat de organisatie de workshop 'podiumpoëzie' op het programma heeft staan, als volgt omschreven:

'Aansluitend op de lezing Literaire performance wordt in deze workshop ingegaan op de vraag of het schrijven van gedichten en verhalen voor een publiek van toehoorders een andere techniek vergt dan het schrijven voor lezers. Dichter Ruben van Gogh en dichter/schrijfster Hagar Peeters zullen u laten ondervinden wat de vereisten zijn voor schrijven voor publiek.

'Het leuke van regelmatig optreden is, dat je een nieuw gedicht de volgende dag al kunt voordragen. Door het contact met het publiek merk je al gauw of een gedicht toegankelijk genoeg is. Bij gedichten moet je niet heel diep nadenken om het überhaupt te kunnen lezen. Na het lezen mag je denken, maar niet tijdens.' (Hagar Peeters in Carp)'

Te Epibreren veroordeelt men in scherpe bewoordingen (bah! schande!) deze workshop alsmede het gedachtengoed van Hagar Peeters. Wie met versgeschreven gedichten ten tonele treedt is verkeerd bezig. Want het noodzakelijke rijpingsproces, dat inherent is aan goede poëzie, ontbreekt.

De vraag 'of het schrijven van gedichten en verhalen voor een publiek van toehoorders een andere techniek vergt dan het schrijven voor lezers' is een absurde vraag. Het enige verschil in het werk van de zogenaamde podiumdichters en dat van leesdichters is namelijk de voorbereiding voor de voordracht. Een goede podiumdichter kan willekeurig welk vers op een goede manier ten gehore brengen. Een gedicht kan abstract, hermetisch, toegankelijk, makkelijk, moeilijk of een combinatie hiervan zijn: dat maakt allemaal geen biet uit. Podiumpoëzie als zodanig bestaat dus niet, tenzij we met die term het oeuvre van Hagar Peeters moeten duiden. (Rottend Staal Online, 21-11-2003)

terug naar boven

Ontwerper Pipa van het Faladura-festival te Porto (Portugal) maakte een gave tekening:

Het Dagblad van het Noorden heeft vandaag een fijn interview met de drie van Epibreren.

En de Waddenvereniging schonk de dichters een goed geoutilleerd openluchtzwembad met dito kunstwerk. Exclusief voor de Rottend Staal Online op de foto gezet door Herman Verheij. (Rottend Staal Online, 21-11-2003)

terug naar boven

Arnhem/Nijmegen - Uit het rijke festivalaanbod - drie theatervoorstellingen, min of meer gelijktijdig - koos ik voor het bijwonen van het stuk 'Gun' in Kultuurhuis Bosch te Arnhem - al was het maar uit sentimentele overwegingen, daar ik in Kultuurhuis Bosch op 21 februari 1996 voor het eerst de multi-instrumentalist Jan Klug in actie zag. Het Kultuurhuis was toen nog gewoon een kraakpand.

Gun is een drama van schrijver Daniël Rovers, die, zo vertelde Wintertuincoördinator Bob Geurts van Kessel me, net als hij en de acteur Thibaud Delpeut Nederlands gestudeerd had aan de Katholieke Universiteit Nijmegen, waarna hij naar België vertrok,. Daar woont hij in Brussel of Gent en is o.a. verbonden aan het literair tijdschrift Yang. Deze irrelevante informatie deed me erg benieuwen naar de inhoud van het stuk. Ik duwde derhalve de opdringerige Geurts van Kessel van me af, juist toen hij op het punt stond te vertellen met wie hij verder allemaal gestudeerd had, en beende met het massaal toegestroomde publiek het knusse kleine theaterzaaltje van Kultuurhuis Bosch binnen.

Gun gaat over twee mannen, die eens als pubers een circuspony met dodelijk gevolg mishandeld hadden en nu door schuldgevoel achtervolgd worden. De ene (gespeeld door Thibaud Delpeut) met een mesje, de ander (gespeeld door Bram Gerrits) met een stok die hij anaal in het arme beest inbracht. In de eerste scène, die rond het tijdstip van dit incident speelt, zijn de twee hooligans, die roddelen over hun klasgenootje Marie Louise, waar beiden verliefd op zijn en over Ali (die eigenlijk Arend-Jan heet) die zich in het park aan eenden vergrijpt. De hooligans steken de draak met het dagboek van Anne Frank, op een wijze die door sommigen als schokkend ervaren kan worden: "Anne Frank heeft nog maar pas asiel gekregen in Amsterdam, begint ze al haar klasgenootjes te pesten", maar die prima paste in de hele opzet van het stuk.

Dat zich kenmerkt door een vlotte vaart en rake dialogen. Juist als je denkt 'nu wordt het tijd voor een volgende scene', klinkt er een geluid, een van de acteurs leidt kort de volgende scène in 'twee types bij een schiettent', en daar gaat het weer los. Deze inleidingen kunnen wat mij betreft achterwege blijven; ook als de acteurs plaatsnemen op hun stoel en ze hun bekentenissen doen in een camera, en hun gezichten groot op de achterwand geprojecteerd worden, is het duidelijk wat ze aan het doen zijn.

In elke volgende scène wordt het schuldgevoel groter, wat de acteurs prima uitbeelden. Hoewel ik geen regelmatig theaterbezoeker ben, was ik toch aangenaam verrast door dit verrassende stuk, onder regie van Thomas Boer, fraai licht- en geluidstechniek door Dennis Peeters. (Liesbeth van Dalsum, Rottend Staal Online, 20-11-2003)

terug naar boven

Nijmegen - In het Cultuurcafé van de Katholieke Universiteit Nijmegen was gisteren het Nijmeegse gedeelte van Wintertuin bij te wonen. Al voordat te Arnhem drommen mensen zich voor schouwburg samenhoopten, om niets te missen van het toneelstuk 'Naar de vuurtoren' van Virginia Woolf, gespeeld door Atelier D, schurkte de hangjeugd zich aaneen voor André Manuel (van Krang) en Frank Antonie, die poëzie en chansons ten gehore brachten.

Helaas kreeg ik van hun optreden weinig mee. Uit de Refter, de nabijgelegen eetzaal van de universiteit, verwaaiden etensgeuren, die me eraan deden denken dat ik sinds zaterdag geen fatsoenlijke warme hap meer genuttig had. Derhalve sloot ik me met Wintertuinmedewerker Robin aan in de rij voor de maaltijd 'buitenlands', kreeg een schnitzel, pommes frites en sperciebonen voorgeschoteld en tegen de tijd dat ik dit al weggekaand had was het optreden van Manuel en Antonie alweer voorbij.

'Men' - in deze een honderdtal studenten, medewerkers van het cultuurcafé en dienstdoend wintertuinmedewerkers Geurts van Kessel en Warnier - had zeer genoten van het optreden, en onder het genot van een tiental kopjes koffie wachtte ik op het avondprogramma: de presentatie van het nieuwe nummer van het literaire tijdschrift 'Op ruwe planken'.

Het wachten werd veraangenaamd door de expositie van kunstwerken van Marga van den Heuvel, die in de wandelgangen te bezichtigen is. Originele theateraffiche-ontwerpen, boekillustraties en ook de originelen van de 'Wintertuin op de Campus'-poster; prachtige kleurrijke collages waarin geschilderd handschrift, foto's en digitale bewerking elkaar aanvullen. Hoogtepunten zijn de afbeeldingen van Willem Alexander als Manneke Pis, de Idolstypes als melkkoe-ikonen en Ronald Giphart als Moeder Theresa.

Om half negen was het dan uiteindelijk zo ver: professioneel travestiet Juice alias Mart Reeker, treedt op als presentatrice en kondigt Jos Meegens aan; een lid van het genderteam, dat in het VU-ziekenhuis te Amsterdam de transformatie van zo'n kleine 3000 Nederlandse transseksuelen begeleidt. In enkele minuten wist hij haarscherp uit te leggen wat zijn team en hij doen, hoe het gendertransformatieproces van diagnose, hormoonbehandeling, operatie en levenslange nazorg verloopt. Angaanjagend waren zijn slotwoorden: als er geen behandeling is, zullen de meeste van onze patiënten zelfmoord plegen.

Vervolgens bracht de Vlaamse auteur Vincent Goestings enkele gedichten, op een vrij ontspannen wijze. Helaas hadden die niets met het thema te maken, een tekortkoming in alle 'literaire' voordrachten op deze avond. Na hem was het woord aan therapeute Tanja van Hengel-Schouten, die een zeer dramatisch verhaal hield over hoe transseksuelen al in de eerste klassen van het basisonderwijs ontdekken dat ze in een verkeerd lichaam zitten, en ook benadrukte dat naast transformatie suicide de enige optie voor transgenderianen is.

Na haar weer een voordracht. Ditmaal door prozaist Willem Klaassen, die een niet boeiend verhaal op een niet boeiende wijze ten gehore bracht. Enkel door versprekingen "m'n hart vervult van trut, eh, tros, eh, trots" wist hij bij vlagen mijn aandacht te trekken.

Universitair docent Paul van de Velde verhaalde als laatste 'specialist' over wat de rol van transseksulen in India en Thailand is, en verluchtigde zijn betoog met het tonen van rituele neppenissen en een toverdrankje dat bereid was uit het vet van negen lijken.

Anke van Nieuwkerk liet enkele gedichten horen, die me niet echt konden boeien. Dit in tegenstellling tot de afsluitende act van Juice, die, terwijl ze 'my babe doesn't care for me' playbackte kilo's aardbezieën en druiven in de monden van het publiek propte. Zeer hilarisch en uiterst zwoel.
Hoewel zoals eerder gezegd de literaire voordrachten tegenvielen, was het toch een avond die zich niet licht vergeten laat; tussen de sprekers door hadden mijn disgenoten en ik het voortdurend over seksuele uitspattingen, het verschil tussen bloed- en vleespenissen en over de onaangenaamheden van borst- en balamputatie.

In Cafe Merleijn in de Nijmeegse binnenstad, waar naderhand een bescheiden afterparty werd gehouden, werd het nog erg leuk en gezellig. En kwam ik tot mijn grote vreugd dat leuke Nijmeegse meisje Angela weer tegen, dat zich de afgelopen jaren ook op de Wintertuin had opgehouden. Maar dat is weer een heel ander verhaal.
(Liesbeth van Dalsum, Rottend Staal Online, 19-11-2003)

terug naar boven

ROGI WIEG DEED EENZAME UITVAART

Amsterdam - Afgelopen vrijdag verzorgde Rogi Wieg het poëtisch ritueel bij weer een eenzame uitvaart. Een verslag daarvan is te lezen op F. Stariks weblog. (Rottend Staal Online, 19-11-2003)


terug naar boven

EXCUSES VOOR VERTRAAGDE BERICHTGEVING

Nijmegen - wegens het ontbreken van de juiste toegangscodes, veroorzaakt door het overhaaste vertrek van een onzer redacteuren, kon Rottend Staal gisteren niet ververst worden. De situatie is inmiddels weer onder controle. Verwerking van agenda-gegevens zal in de komende dagen echter problematisch blijven. (Rottend Staal Online, 19-11-2003)


terug naar boven

Arnhem/Nijmegen - Terwijl een vette honderddertig - voornamelijk jonge mensen het optreden van Herman Brusselmans in 't Loo te Nijmegen bijwoonden, waar de gevierde auteur vol gloed uit zijn nieuwe boek de droogte las en inging op vragen uit het publiek, woonden circa vijfenveertig - voornamelijk oudere - mensen in het Arnhemse KAB Posttheater het openingsdebat van Literatuurfestival De Wintertuin bij.
Mijn collega Henk Aalbers van de Gelderlander, berichtte er vanochtend al over, maar daar hij halverwege vertrok gingen aan hem enkele details voorbij. Zo werd dit debat, dat twee uren duurde, in twee sessies van een uurtje met steevast vier deelnemers en gespreksleider Freek van Duijn afgesloten door een gloedvolle voordracht van onze medewerker Maarten Das, die zich voor het eerst muzikaal liet begeleiden door een dj. Jos Lenkens in dit geval.
Wat mij betreft had Das beter halverwege het programma gekund, want twee uur lang naar debatten luisteren zonder enige pauze is toch wel wat veel van
het publiek gevraagd.

Het eerste debat, met uitgever Marc Beerens (uitgeverij van Tilt), Daan Cartens (hoofd presentaties Letterkundig Museum Den Haag en voorzitter van PEN Nederland), Wim van Til (oprichter en beheerder Poeziecentrum Geffen en Winterswijkenaar) en Hanz Mirck (dichter, boekhandelaar en redacteurvan Parmentier) nam Freek van Duijn (voormalig directeur van Schouwburg Arnhem/Musis Sacrum) het literaireklimaat van Gelderland door.
Wat opviel was het gebrek aan Gelder chauvinisme: bij voortduring verwezen de deelnemers naar Amsterdam, waar je zou moeten zijn, terwijl Gelderland, of beter gezegd de regio Arnhem/Nijmegen, bijna voldoet aan alle randvoorwaarden die aan een gezond literair klimaat ten gronslag liggen: er is door de Universiteit en Hogescholen voldoende jaarlijkse nieuwe aanwas, er zijn regionale media gevestigd, er zijn podia en tijdschriften. He enige dat ontbreekt is een uitgeverij die primaire literatuur uitgeeft: Van Tilt beperkt zich tot secundaire literatuur. Maar in plaats van dat deze punten werden uitgediept gingen de deelnemers zich liever te buiten aan onzinnige uitspraken over poetry slam en het geven van verkeerde voorbeelden, met als tragisch dieptepunt een uitspraak van Mirck over dat als hij Gertrude Starink voor een literaire avond in zijn boekhandel zou uitnodigen er niemand zou komen. Allicht, Mirck! Starink is al geruime tijd dood en ik kan me niet voorstellen dat het Gelders publiek veel interessse heeft in het bezichtigen van een rottend lijk.

Enfin. Na dit eerste debat hield Jos Joosten (Wintertuin-directeur b.d. en docent Moderne Letterkunde aan de Universiteit van Maastricht) een humoreske column over wat Gelderland nu precies is. Het was luchtig, prikkelend en geestig. Ietwat jammer was dat hij het niet had over zijn terugkeer tot de Moederkerk, maar dat is weer een heel verhaal.

Net als het tweede debat, waartoe Theo Bijvoet (plaatsvervangend hoofd sector Letteren en Bibliotheken van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur
en Wetenschap), Sylvia Dornseiffer (directeur Fonds voor de Letteren), Maaike Lange (Wintertuin) en Giel van Strien (directeur Passionate) aanschoven. Van Strien deed prikkelende uitspraken en stelde voor geld vrij te maken uit de fondsen voor de podiumkunsten ter verhoging van budgetten van letterenfondsen, daar er tegenwoordig meer en meer interdisciplinair gewerkt wordt. In deze tijden van bezuinigingen een gedurfd standpunt.
Er zou gesproken worden over de beleidsmatige ontwikkeling van een literair klimaat, en alle deelnemers waren het er min of meer over eens dat beleidsmakers vooral moeten stimuleren en ondersteunen, maar vooral niet moeten initieren. Dat is aan de makers.
Maar na zo'n anderhalf uur van discussie zaten mijn kleine hersentjes vol en verlangde ik slechts naar de champagne, die eerst na het afsluitende optreden van Das in het theatercafe werd uitgeschonken. Daar sprak ik met de charmante Ton Verbeeten, die vorig jaar zulke prachtstukken over de Wintertuin voor de Gelderlander had geschreven, en met Victor Vroomkoning, dichter uit de regio en Rottend Staal-medewerker. Het werd nog erg laat en gezellig - maar dat geschiedde in Nijmegen, waar ik met wat festivalmedewerkers in mijn luxe hotelsuite in het Mercure-Hotel de avond nog eens doornam. (Liesbeth van Dalsum, Rottend Staal Online, 18-11-2003)

terug naar boven

CD POËTICA

Utrecht - Onze medewerker Kees Wennekendonk brengt op 22 november de cd 'Poëtica' uit. Liesbeth van Dalsum vroeg hem het wat en hoe:

Van Dalsum: 'Kees, het wat en het hoe?'
Wennekendonk: 'De muziek is in één keer opgenomen, op een Fazioli vleugel in de kleine zaal van Muziekcentrum Vredenburg. Ik heb dertien gedichten van de Utrechtse dichter Ingmar Heytze op de lessenaar van de vleugel gezet en geprobeerd de inhoud, de sfeer, de melodie en de structuur ervan in muziek te vertalen.
Van Dalsum: 'Gunst, en werkte dat?'
Wennekendonk: 'Tijdens een proef bij de presentatie van Heytzes boek Hier heeft de oudste steen gelijk in de Utrechtse Stadsschouwburg kon hij de gedichten moeiteloos uit de improvisaties halen, zonder te weten in welke volgorde ze gespeeld werden. Hieruit moge blijken hoe beeldend de dichter schrijft. In het binnenboekje van de cd kan men de gedichten als Kosmisch Intermezzo, Debuut, Tandelozer wordt het niet, Mammoet, Mission Statement en In ieder leven valt een vliegtuig met de
muziek meelezen. Zo geven de muziek en de gedichten een vaak onverwachte diepte aan elkaar.'
Van Dalsum: 'Maar er valt nog meer op te beluisteren, is het niet?'
Wennekendonk: 'Bij de vrije improvisaties 'La Veleta', 'Ruïne', 'Fugaeske', 'Golven' en 'Stil maar' is niet uitgegaan van een melodie, tekst of akkoordenschema. Deze manier van spelen heet 'Instant Composing'; de muziek ontstaat op dat moment, daar, zoals een schaakpartij ontstaat uit de openingszetten. Dit proces heb ik eerder gevolgd op mijn eerste CD "Donder & Liefde I".
Van Dalsum: 'Hoe is de cd te verkrijgen?'
Wennekendonk: 'Poëtica is vanaf zaterdag 22 november te verkrijgen bij boekhandels en platenzaken in de Utrechtse binnenstad en via Blont Management, Natasja Boxem,030-2144121 / 06-52602620 en bij mij, via 030-2300222.

(Rottend Staal Online, 17-11-2003)

terug naar boven

Net zoals tijdens de viering van 20 jaar De Brakke Hond en de Nacht der Poëten, mocht onze medewerker Philip Hoorne de spits afbijten, en wederom deed hij dat met verve: een prima uitgebalanceerde lezing met nieuw werk en het beste uit Niets met jou, grimmige en tedere gedichten. Hij bracht het publiek nu eens aan het schaterlachen, dan weer werd het zo stil dat je een speld kon horen vallen.

Ida De Ridder, dochter van Willem Elsschot, las werk van haar vader, en bracht daarmee één van de grootste Nederlandstalige schrijvers terug tot leven, in zoverre dat dat nog nodig blijkt. Bart Moeyaert en Judith Herzberg deden hun reputatie alle eer aan en brachten een degelijke lezing, al hield Herzberg het nogal snel voor bekeken.

De muzikale omkadering werd verzorgd door Aznavoners, een programma van de Vlaamse acteur Johny Voners, die met enkele muzikanten 22(!) liedjes van Charles Aznavour brengt. Ergerlijk hoe de poëtische sfeer die in de eivolle zaal was opgewekt enkele keren werd verpest door deze poor man's Aznavour. Waar gaat het heen als een pseudo-muzikale clown de beste dichters van ons taalgebied in zijn schaduw tracht te kwelen. Tot overmaat van ramp kon Voners tussen de liedjes door zijn bek niet houden. Mijn raad aan de organisatoren van poëziefestivals: laat in het vervolg enkele leerlingen van de plaatselijke muziekacademie opdraven die één of twee keer een bescheiden setje brengen. De mensen komen naar een dergelijk evenement voor de dichters, laat hen dan ook de hoofdrol.

Aan alle dichters was gevraagd om iets van een overleden dichteres te lezen en toe te lichten. Jean-Pierre Rawie, door de spitse presentator Piet Piryns aangekondigd als de best geklede dichter van de avond, bracht iets van Anna Achmatova, eerst in het Russisch en vervolgens de Nederlandse vertaling, 'U merkt wel wanneer de vertaling begint'. Rawie leest zijn mooie gedichten een beetje te snel, waardoor ze iets aan intimiteit inboeten. Maar alleen al omdat hij 'Sterfbed' schreef (terecht spontaan applaus na het lezen van dit gedicht), kan Rawie bij mij niks fout doen. Waarlijk een groot dichter.

Radioman Bart Stouten verontschuldigde zich al bij voorbaat dat hij somber werk had geselecteerd. Het lange gedicht uit zijn nieuwe bundel die volgend jaar verschijnt, bleek niet alleen somber maar ook vervelend. Een gedicht dat alsmaar doorgaat en doorgaat zonder ooit ergens aan te komen, zonder verrassende wendingen onderweg, kan mij meestal niet bekoren, niet op papier, niet in de zaal.

Remco Campert is de tweede dichter die in het zevenjarig bestaan van dit festival voor de tweede keer op de affiche mocht (na Claus). Het probleem met oudere dichters die als top of the bill worden geprogrammeerd, is dat ze vóór hun optreden vaak al uren hebben geborreld, en dat komt hun optreden niet altijd ten goede. Ik bedoel: Campert deed het prima, maar gaf een vermoeide en verwarde indruk. Maar Campert blijft Campert, en het belang van een festival wordt afgemeten aan de bekendheid van de namen op de affiche. En zonder er erg in te hebben, dienen die publiekstrekkers als gangmaker voor enkele 'mindere goden', zoals in dit geval Hoorne of Moeyaert, waardoor die op korte of middellange termijn zelf ook publiekstrekkers worden, enzovoort enzovoort. Zo hoort het.

Voor de organisatie niks dan lof. Dat enkele mensen hun nek uitsteken om een poëziefestijn op poten te zetten in deze kleine West-Vlaamse gemeente is fantastisch. De overvolle zaal laat het beste hopen voor de toekomst. Sappho is een blijver op de festivalkalender.
(Karel Smits, Rottend Staal Online, 17-11-2003)

terug naar boven

Jamin eist in een brief aan De Bezige Bij dat de uitgeverij de titel wijzigt en het merk 'Jamin' daarin verwijderd. Koster wil snel met alle partijen rond de tafel en beraadt zich over juridische stappen.
De Jamin-directeur noemt het "op zijn minst vreemd'' en "niet netjes'' dat Hanneke Groenteman het merk Jamin in de titel heeft gebruikt zonder afspraken te maken. "Wij zien dat als oneigenlijk gebruik. Het lijkt erop dat mevrouw Groenteman wil meeliften op de bekendheid van een ander. De gang van zaken verbaast ons.''

In het boek Doorzakken bij Jamin verhaalt Groenteman in 23 korte verhalen met titels als Oprah, Etende Rug en Buffet over haar gewichtsproblemen en de manier waarop zij geprobeerd heeft die het hoofd te bieden.
Directeur Robbert Ammerlaan van de Bezige Bij zei dat de uitgeverij met haar advocaat een passende reactie voorbereid. Ammerlaan liet al wel weten "verbaasd"' te zijn over de eis van de snoepketen.


Tot zoverre het ANP-bericht. Dat meer vragen oproept dan antwoorden, namelijk hoe bekend zijn de merken Jamin, Groenteman en De Bezige Bij eigenlijk? Wie gebruikt wie? Rottend Staal Online onderwierp ze aan de google-test.

Opmerkelijkste uitkomst is dat Jamin in het Nederlandse taalgebied weliswaar vrij bekend is, met 26.300 hits (bij zoektocht op Nederlandstalige internetpagina's), maar internationaal gezien weinig voorstelt. Wereldwijd gezien levert 'Jamin' 161.000 hits op, met als nummer 1 een Amerikaanse Jamin'-winkelketen die in lederen kleedwaar grossiert: http://www.leathercat.com/.
Echter, het 'Jamin Winkelbedrijf b.v.', zoal het bedrijf officieel heet, krijgt maar 60 (internationaal) en 46 (Nederlands) treffers op google.

Hanneke Groenteman levert 932 (internationaal) en 864 (Nederlands) hits op. In beide gevallen is ze het bekendst als tv-babe: www.tvbabes.com/hanneke.html.

De Bezige Bij tot slot levert 6500 (internationaal) en 5790 (Nederlands) hits op.

Uit deze cijfers blijkt dat Jamin-chef M. Koster weliswaar een punt heeft, in zijn opmerking over het "meeliften op de bekendheid van een ander" - waarbij het onduidelijk blijft wie nu meelift met wie. Anderzijds is het complete kolder: Hanneke Groenteman, toch de tv-boekendame, kan met de titel natuurlijk verwijzen naar een conversatie met de Duitse auteur Peter Jamin, en is hoe dan ook bekender dan het Jamin Winkelbedrijf b.v..
Jamin begeeft zich met deze actie ook op glad ijs: want wat gebeurt er als de Amerikaanse Jamin hoort van het bestaan van het gelijknamige Nederlandse bedrijf?

Rottend Staal Online stelt derhalve voor dat de betrokken partijen de overbelaste rechters niet lastig vallen, maar deze uiteindelijk voor alle partijen nadelige uitpakkende affaire oplossen door dat boek om te dopen in Doorzakken bij Jamin Winkelbedrijf b.v. en in de Jamin-winkels ter verkoop aan te bieden.

(Rottend Staal Online, 16-11-2003)

terug naar boven

TAALTHEATERNACHT TE EMMEN

Groningen - Zaterdag vindt in de Muzeval te Emmen de veertiende editie van de Taaltheaternacht plaats. Met ditmaal o.a. onze medewerkers Simon Vinkenoog, Rick de Leeuw, het laatste optreden van de formatie Gewassen (met Tsead Bruinja en Sieger M. Geertsma), de Poëziefabriek (met o.a. Kasper Peters), het Theater van de verloren tijd, en Rutger Kopland, Liesbeth Annokkee, Barbara Stok en Maya Rasker. Het traditionele Het verdriet van Drenthe is dit jaar geschreven door Thomas Ross.
Ook draaien schrijvers hun eigen muziek. DJ's zijn John Schoorl, en P.F. Thomése. Na afloop: signeren en naborrelen met een dj. Het begint om 20.00 uur. (Rottend Staal Online, 14-11-2003)

terug naar boven

WINTERNACHTEN 2004 OPENT MET ANTJIE KROG

Den Haag - De negende editie van Winternachten, internationaal literatuurfestival Den Haag, vindt plaats van donderdag 15 tot en met zondag 18 januari 2004 in Theater aan het Spui en Filmhuis Den Haag. Schrijvers en dichters geven in debatten en voordrachten hun visie op het thema 'toekomst@idealen.nu'; over toekomstdromen, idealen en utopieën. Daarnaast is er een uitgebreid muziek- en filmprogramma.

Winternachten is uitgegroeid tot een festival van wereldformaat. De meer dan zestig optredende gasten komen jaarlijks uit Nederland, Indonesië, Zuid-Afrika, Suriname, de Nederlandse Antillen en Aruba, en dit jaar ook uit de Verenigde Staten, Australië, India, Nicaragua, Nigeria, Colombia en Sri Lanka. Het programma is uitgebreider dan ooit en biedt, behalve de twee gebruikelijke Winternachten op vrijdag- en zaterdagavond, een 'preview' op donderdagavond en vier dagprogramma's verdeeld over vrijdag, zaterdag en zondag.

Het woord is aan de schrijvers

Zes schrijvers, uit elk van de continenten, schrijven in opdracht van Winternachten een orakelspreuk over de toekomst van hun werelddeel. De Zuid-Afrikaanse dichteres Antjie Krog zal op vrijdagavond het spits afbijten met haar orakelspreuk over de toekomst van Afrika, en daarmee het festival officieel openen.

De kaartverkoop is gestart. Toegangskaarten zijn te bestellen via de kassa van Theater aan het Spui (070-346 52 72) of via het Haags Uitburo (0900-82 82 999). Toegangsprijs Preview: € 13,-; toegangsprijs Winternacht: € 19,-; toegangsprijzen dagprogramma's: variërend van € 8,- tot € 19,-. Op www.winternachten.nl meer informatie over het festival. Vanaf 13 november is het gehele programma op de website te vinden. (Rottend Staal Online, 14-11-2003)

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

Hilversum - In het NPS-programma Knetterende letteren (Radio 747 AM, 14.40 tot 16.00 uur) is vanmiddag o.a. onze medewerker Erik Jan Harmens te gast. Dit vanwege zijn onlangs verschenen debuutbundel In menigten. (Rottend Staal Online, 13-11-2003)

terug naar boven

'Emmen - Volgens Gré Frolink-Laporte uit Emmen hebben onbekenden een nieuwe vorm van vandalisme geïntroduceerd in haar woonwijk Emmerhout: eiergooien. Ze gleed dezer dagen nietsvermoedend uit over een laag eierstruif.
"Ik kon me maar met moeite staande houden. Alles zat onder de drek." Het raam van de kamer stond open en daar was een salvo eieren door naar binnen gevlogen. Het moet 's nachts gebeurd zijn. "Op zeker moment sloeg namelijk de hond aan. Daar werd ik wakker van. Later ontdekte ik dus wat er gebeurd was", aldus een verontwaardigde Gré Frolink.

Andere slachtoffers

Ze bleek niet als enige het doelwit te zijn geweest van de eiergooiers. "Nog een aantal bewoners van onze straat is slachtoffer geworden van deze narigheid. Eieren werden kapot gesmeten tegen auto's deuren, muren en ramen. Ik had extra pech, omdat bij mij toevallig het raam open stond."

Volgens Frolink gaat het niet om een incident. De kwestie is het gesprek van de dag in de Laan van de Marel. "Inmiddels hebben we gehoord dat er ook in de wijk Rietlanden eiergooiers actief zijn. We laten het er niet bij zitten: we gaan ermee naar de politie."

Gré Frolink-Laporte is niet de enige die last heeft van deze eierterreur. In de lezersreacties op de site van de krant hebben zich inmiddels meer slachtoffers en ooggetuigen gemeld:

Corry . B, in zuidelijk Emmen: 'Ook hier vlogen de eieren tegen de ramen. Dinsdagavond, rond de klok van 20 uur.Twee jongens van ongeveer 15 jaar op een fiets, richting wijk Kraaienveld in de Rietlanden [wijk van Emmen - red]. Rare manier van vermaak.'
Ed X.: 'En niet alleen de Laan van de Marel, maar ook de Haar [andere straat in wijk Emmerhout- red] is een aantal maanden terug een paar keer doelwit geweest van deze eiergooiers. Wat een lol.'
(Rottend Staal Online, 12-11-2003)

terug naar boven

terug naar boven

De Stichting Dichter bij de Molen bestaat uit een tiental vrijwilligers, dat de culturele erfenis beheert van de in 2001 overleden dichter en beeldend kunstenaar Bram Roza. Dit jaar organiseerde zij voor de vijfde keer het Bram Roza Dichter-bij-de-molenfestival. Voorzitter J. Robbemond was verguld met de prijs, maar deelde die eer graag postuum met de grondlegger van het festival: "Bram Roza was de man die onderkende dat het succes ligt op het snijvlak van beeldende kunst, literatuur en muziek. Met zijn opvattingen trok hij een eigenzinnig spoor door de Hoeksche Waard." Gedeputeerde Van Heijningen was na het avondje cultuur goed te spreken over de resultaten die hij had gezien. "Er zijn in de Hoeksche Waard veel mensen die prachtige producten neerzetten. Het is goed om te zien hoeveel levendigheid er op cultureel gebied is." (Arco van de Ree, Het Kompas/Rottend Staal Online, 12-11-2003)

terug naar boven

Het idee voor zowel de naam van de galerij als de strofekeuze kwam van Mark O'Neill, de bedrijfssecretatirs van het museum en gepassioneerd bewonderaar van McCrae's werk.

"Hij schreef enige echt interessante gedichten, die geen van alle de bekendheid kregen van 'In Flanders Fields'," vertelt O'Neill. "Ik vraag me af wat hij nog meer gemaakt heeft, waar we niets van weten."

Het thema van 'Disarmament', legt O'Neill uit, ligt in één lijn met het doel van het museum oorlog niet te verheerlijken, maar om op scherpe wijze verslag te doen van Canada's militaire geschiedenis.

DISARMAMENT

One spake amid the nations, "Let us cease
From darkening with strife the fair world's light,
We who are great in war be great in peace.
No longer let us plead the cause by might."
But from a million British graves took birth
A silent voice - the million spake as one -
"If ye have righted all the wrongs of earth
Lay by the sword! Its work and ours is done."

John McCrae

(Montreal Gazette/Rottend Staal Online, 12-11-2003)

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

JAAP BLONK VIJFTIGENEENHALF

Amsterdam - Jaap Blonk, een van de tien bekendste dichters die dit taalgebied kent, wordt op 23 december 2003 vijftigeneenhalf jaar oud en viert dat in Theater Kikker te Utrecht met optredens van performers en musici uit vele landen: Maja Ratkje, Kypski, Terrie van The Ex, Angelo Verploegen, Bart van der Putten, Paul Pallesen, Radboud Mens, Michael Lentz, Valeri Scherstjanoi, Melle Hammer, Rob Daenen, Theo Bodewes, Mary Oliver, Anne La Berge, Frode Haltli en een aantal verrassingen. Voor wie dat wil is er voor en na de optredens drank, eten en feest.

Het festival kost in totaal € 30,=. Daarvoor krijgt men een het buffet, twee drankjes naar keuze, de optredens, het feest en een unieke dubbel-CD die speciaal voor deze gelegenheid wordt samengesteld. Komt men met partner, dan kost dit compleet verzorgde avondje uit inclusief één exemplaar van de dubbel-CD € 45,= in totaal.
Het is overigens ook mogelijk om alleen de optredens bij te wonen tegen een bedrag van € 10,=.

Aanmelden voor het festival kan per mail (lydia.jumelet@tiscali.nl ) tot uiterlijk vrijdag 12 december 2003. wie alleen de optredens wil bijwonen kan op de avond zelf bij de kassa van Theater Kikker terecht. (Rottend Staal Online, 11-11-2003)

terug naar boven

terug naar boven

Na elf uur: Een reportage over 'Eenzame Uitvaart', een initiatief waarbij verscheidene dichters poëzie voordragen op begrafenissen van personen zonder familie of vrienden. Rob Zwetsloot zocht de stadsdichter Bart FM Droog op, die in Groningen bij iedere eenzame uitvaart de overledene met een gedicht gedenkt, alsmede Jan Cees Noord, Groninger gemeentewege belast met het regelen van uitvaarten van eenzame doden.

Het programma is na uitzending online te beluisteren via de site van de Avonden.
(Rottend Staal Online, 11-11-2003)

terug naar boven

Nijmegen - Literatuurwetenschapper J.H. de Roder heeft als eerste een nieuw ingestelde prijs van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde gewonnen. De Roder, die werkt aan de universiteit van Maastricht, krijgt de prijs voor zijn essaybundel over poëzie.

Dat heeft De Roders uitgeverij Vantilt uit Nijmegen maandag 10 november bekend gemaakt. Bij deze uitgeverij verscheen de bundel Het onbehagen in de Literatuur, die nu is bekroond. De Roder publiceerde in de bundel onder meer een opstel over aspecten van poëzie. Dat opstel, Het schandaal van de poëzie, deed volgens de uitgeverij in literatuurkringen veel stof opwaaien.

De Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde wil jaarlijks een prijs gaan uitreiken voor een boek dat een bepaald genre uit letterkundige en culturele producties van de vijf jaar daarvoor belicht. Ditmaal is de keuze gevallen op het genre essay. Aan de prijs is een geldbedrag van 6150 euro verbonden.

De Vlaamse minister van Cultuur P. van Grembergen reikt de prijs op 5 december uit in het Belgische Gent. Bij die gelegenheid zal de Academie ook de schrijfster Hella Haasse, die 85 jaar is geworden, huldigen. (ANP/Rottend Staal Online, 11-11-2003)

terug naar boven

Dit zijn geen middeleeuwen meer, maar Majesteit
op wier kop de kroon het uitzicht benevelt
was not amused over het schorremorriegemor
zo verhaalde ze me tijdens de thee

thee, ja, thee, nee geen wijn, zoals
dat spichtige wichtje wilde, dat dochtertje
van die halfgare zus die in de paleistuinen
bomen besprak over de stand van zaken

ach, heremetijd, waarom is het niet
als vroeger, toen lakeien nog ongestoord
ter gerief in bed ontboden konden worden
en dan zwegen, bij gebrek aan pers

halleheiligelujah, Majesteit beveelt
en ik buik haar woorden na
maar o volk, het is niet ik, maar haar.

© Chantalle Rozenvoet, 2003

Voor meer over de Oranjes: kijk vanavond naar de BNN-documentaire 'Egoland', om 21.00 uur op Nederland 2. Op de Egoland-site is aflevering 1 te bekijken, voor hen zonder Nederland 2-ontvangst.
(Rottend Staal Online, 10-11-2003)

terug naar boven

Prins C.(Lionel Cironneau, AP)	Bassie en Adriaan	Jan Peter B.(AP)

Het Algemeen Dagblad voert als dramatisch hoogtepunt dit op de voorpagina aan:

Adriaan: 'Bassie laat me in de steek'

'Na 47 jaar is het voorheen onafscheidelijke duo Bassie en Adriaan niet alleen zakelijk, maar ook privé uit elkaar gevallen. De twee broers verklaren elkaar voor gek. De acrobaat Adriaan noemt zijn broer Bassie een 'Jan Lul'. De clown Bassie vindt Adriaan 'geestelijk aan zijn einde' en zegt stiekem geluidsopnames te hebben gemaakt van gesprekken met zijn broer waaruit dit zou blijken.'

Deze gekte-uitbarstingen zullen ongetwijfeld aan de wieg staan van een grote hoeveelheid absurdistische literatuur. Dus is er nog hoop. (Rottend Staal Online, 8-11-2003)

terug naar boven

Ook verklaarde hij dat het kabinet geen juridische stappen overweegt tegen de makers van Egoland of andere programma's waarin leden van het Koninklijk Huis ten tonele worden gevoerd. Maar het wil wel een discussie op gang brengen "over wat kan en niet kan " in tv-programma's, toneelstukken of historische romans, zonder daar zelf normen aan te stellen.

Volgens Balkenende is er een onderscheid tussen het belachelijk maken van leden van het Koninklijk Huis en de spot drijven met politici. De laatsten kunnen immers wel in het openbaar reageren.

De Rottend Staal Online feliciteert de makers van Egoland met de commotie die de premier rond hun programma schopt. De Rottend Staal Online, die af en toe uit opportunistisch/satirische gronden bericht over de Van Oranjes (elk Oranje-bericht staat garant voor enkele honderden extra lezers) vraagt zich wel af wat de premier met zijn uitspraken beoogt. Hij wil rust in de tent en tegelijkertijd discussie. Hij overweegt géén juridische stappen - maar niemand had het daarover, en zet de leden van het Koninklijk Huis neer als een zielig stelletje monddoden.

Terwijl dit jaar toch uit alle affaires gebleken is dat een van main activities van het Koninklijk Huis het manipuleren van de media is. De gehele bevolking van Epibreren is dan ook ziedend op de premier die met z'n uitlatingen de spraakmakendste en inspirerendste familie van Nederland (we hebben geen tv-soaps nodig, we hebben de Oranje-clan!) meer kwaad dan goed doet.
Ook overschat hij de stupiditeit van het grauw, dat in zijn ogen blijkbaar zo dom is dat hij nadrukkelijk moet vertellen dat de tv-poppetjes niet de echte Bea, Alex en Maxiem zijn.
Schande, Jan Peter! (Rottend Staal Online, 8-11-2003)

terug naar boven

Epibreren - In de documentaire 'Slammers' van Wilko Bello, die gisteravond door de NPS op Nederland 3 werd uitgezonden, waren naast de hoofdrolspelers (Sven Ariaans, Sieger M. Geertsma, Erik Jan Harmens en Eus Kuipers), veel Rottend Staal-medewerkers te zien. Hun namen ontbraken op de aftiteling, dus bij deze: Tsead Bruinja, Daniël Dee, Bart FM Droog, Quirien van Haelen, Ingmar Heytze, Tjitske Jansen, Wehwalt Koslovsky, Tjitske Mussche, Nataç, Frank Tazelaar, Vrouwkje Tuinman en Simon Vinkenoog. Marjan en Anika van de Wintertuin misten we ook op de aftiteling, alsmede Geertsma's uitgever Anton Scheepstra, dj Josito, de bloemkunstenaars van Blossom en de dichters Pilot le Hot (F), Lemn Sissay (UK), Matty de Vries en ACG Vianen.

De documentaire was niet zozeer een documentaire over Poetry Slam, maar meer een liefdevol gefilmd verslag over hoe twee vrienden (Harmens en Kuipers) zich ontwikkelen. Ariaans doet vooral openhartig verslag over zijn liefdesleven en onze medewerker Geertsma is af en toe iets te geforceerd bezig zichzelf als dichter te verkopen. Het shot waarin hij tegen een boom op het Groninger Martinikerkhof zit met kladblok op z'n schoot en ganzenveer in zijn knuist gaat wat dat betreft te ver. Grappig is wel om te zien hij zijn oud-leraar, de dichter Willem Jan Wijk, aan het blowen brengt.

De film bevat mooie beelden van de A6 tussen Lelystad en de brug over het Ketelmeer, van Doornroosje te Nijmegen, waar de vermoedelijk laatste kleedkamer met veel graffiti te vinden is, toeristische plaatjes van Groningen, van een festival te Breda, van de legendarische kleedkamer van Lux te Nijmegen, van Lowlands, van Café Festina Lente, van de Amsterdamse aandelenbeurs, van de huiskamers der hoofdrolspelers, van Simplon en van Poetry International 2002.

Heel verrassend is het dat deze documentaire laat zien waarom sommigen er in slagen een boek bij een reguliere uitgeverij uit te brengen en anderen niet. (Rottend Staal Online, 8-11-2003)

terug naar boven

VRIJDAG VERSCHIJNT DE Rottend Staal Online ALS AVONDKRANT

Epibreren - Op vrijdag 7 november zal de Rottend Staal Online later dan gebruikelijk ververst worden. Daar de meeste lezers in de tijd van hun werkgever deze krant lezen, bestaat de kans dat het laatste nieuws morgen aan hen voorbij zal gaan.
Derhalve: kijk vrijdagavond naar Nederland 3, van 21.00 tot 22.00 uur. Dan wordt Wilko Bello's documentaire 'Slammers' vertoond. Met Erik Jan Harmens, Eus Kuiper, Sven Ariaans, Sieger M. Geertsma e.a.
En bezoek zaterdag Groningen, voor de feestelijke presentatie van Tjitse Hofmans bundel Roodvocht, in het USVA. Aanvang 20.30 uur.
(Rottend Staal Online, 6-11-2003)

terug naar boven

Zwijndrecht - Mohammed Benzakour, de wegens plagiaat ontslagen ex-columnist van de Volkskrant, heeft momenteel een column in Contrast [#31/2003], een tijdschrift over de multiculturele samenleving van uitgeefgigant Elsevier-Reed. Dat is heel leuk voor hem. Minder leuk is dat hij in deze column pleit voor naamswijziging van een Zwijndrechtse straat genaamd 'Turk'. En passant wil hij een eind maken aan de unieke absurde straatnaamgeving in Nederland, beledigt hij het trotse Turkse volk en vooral Nederlandstaligen van Turkse origine, liegt hij, en signaleert een groot Joods complot.

Als humor ten grondslag lag aan zijn column, zouden zijn uitlatingen nog met een paar ponden zout te nuttigen zijn, en lacherig afgedaan kunnen worden als absurdistische bladvulling. Maar het erge is: hij meent het.
Als bekrompen provinciaal voelt de Groninger Stadsdichter zich geroepen te reageren op een paar van de argumenten die Benzakour aandraagt om de straat 'Turk' om te dopen in iets anders:

Bart FM Droog: 'Benzakour voert aan dat de term 'Turk' in het algemeen spraakgebruik anno 2003 een negatieve lading in zich zou dragen en dat er om die reden een beledigende, aanstootgevende werking van uitgaat naar de Turkse gemeenschap als geheel.

Nu denk ik en met mij de meeste ingezetenen van dit land bij het woord 'Turk' in de eerste plaats aan een inwoner van Turkije. Gezien het benamingsgedrag in en van vele Turkse eethuizen zal geen enkele Turk aanstoot nemen aan het woord Turk - eerder zal dit woord gevoelens van trots oproepen. En terecht: Turkije is een machtige natie met een rijk verleden. De kunst van het ijzer bereiden is er uitgevonden. 'Rottend Staal' zou zonder Turken niet bestaan hebben.

Hij stelt ook dat Koerdische bewoners van Turk bezwaar zouden hebben tegen de straatbenaming. Als dat al zo zou zijn, roept dat direct de vraag op of dan ook de straat Rusland in Amsterdam omgedoopt moet worden. Bewoners van Tsjetsjeense afkomst aldaar zouden immers nachtmerries van het woord Rusland kunnen krijgen. Zo zijn er legio voorbeelden in het ganse land te vinden.

Maar het ergste en meest verbazingwekkende is Benzakours tiende argument: 'In Nederland is nergens een straat is te vinden die de naam 'Jood' draagt, omdat anders geheel politiek correct Nederland om dezelfde als hierboven genoemde redenen erover zou vallen.'

Nu bestaat in Groningen een straat geheten 'Jodenkamp'. Net als de straat Turk in Zwijndrecht een historische benaming. In Zwijndrecht was eens het bedrijf Turk aan die weg gevestigd; in Groningen was het de locatie van een Joodse begraafplaats, waar van circa 1680 tot 1880 Joodse inwoners van Groningen, binnen de stadswallen, begraven werden. Geheel los hiervan: in die periode had wat nu Nederland is uiterst goede diplomatieke banden met het toenmalige Turkse rijk.

Zelfs ondanks de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog is het 'Jodenkamp' nooit in een neutralere straatnaam veranderd. Want zo'n wijziging zou een capitulatie aan het nazisme betekend hebben.

Met zijn pleidooi voor wijziging van de straatnaam Turk ontpopt Benzakour zich tot een pleitbezorger voor racisme, intolerantie en anti-semitisme. In een vrij land als Nederland mag dat, maar waarom hij zijn verwerpelijke gedachtengoed verkondigt in Contrast in plaats van op www.stormfront.org is mij een raadsel.' (Rottend Staal Online, 5-11-2003)

Lees ook dit artikel uit het Algemeen Dagblad, over hoe Turkse bewoners van Turk er zelf over denken. (Rottend Staal Online, 12-11-2003)

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

SCHRIJVERS EN BOEKENDAGEN DESASTREUS VERLOPEN?

Epibreren - Hoewel meerdere van onze medewerkers en zelfs een redacteur het afgelopen weekend meewerkten aan de Schrijvers en Boekendagen in de Beurs van Berlage te Amsterdam, is op het eiland geen enkel bericht over het verloop van dit evenement gearriveerd. Dit tot grote consternatie van partners, kinderen en verdere familieleden.

Men vreest aan instorting van het gebouw, kidnapping der medewerkers of mogelijk erger. We houden u op de hoogte. (Rottend Staal Online, 3-11-2003)

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven

Gedacht kan worden aan een voordracht op Koninginnedag, bij de lintjesregen, het welkom heten of uitzwaaien van een raadslid of burgemeester, bij het huldigen van vrijwilligers of een jubilerend bruidspaar. Ook zou een stadsdichter op een willekeurige dag in de stad voordrachten kunnen houden.'

De gemeente Hulst heeft echter geen goedgevulde schatkist tot haar beschikking en Van Driessche haalde meteen het kostenplaatje aan als heikel punt.

Dit probleem lijkt zich nu vanzelf op te lossen omdat Nagelkerke heeft laten weten dat haar liefde voor Hulst haar drijfveer is. Met een reiskostenvergoeding en het bekostigen van drukwerk kan Hulst een stadsdichteres in huis halen. Van Driessche, die gisteren een vele uren durende vergadering over de begroting op de agenda had staan, is vanzelfsprekend blij dat Hulst niet te ver in de buidel hoeft te tasten.'

Dit bericht zal morgen te Tilburg voor de nodige hilariteit zorgen, bij de manifestatie 'De plaag der stadsdichters', in Literair Café De Vorst, waar zich de verzamelde Nederlandse Stadsdichters minus Jan Eijkelboom vergaderen, om 16.00 uur.
(Rottend Staal Online, 1-11-2003)

terug naar boven

terug naar boven

terug naar boven